Mirów
amek
wzniesiony został za czasów Kazimierza
Wielkiego na miejscu drewnianego grodu. Podobnie jak i pobliski zamek
w Bobolicach dostał się w ręce Władysława
Opolczyka a w 1370 roku przyłączony został do Polski.
Pierwotnie było
to niewielkie założenie obronne w formie jednopiętrowej wieży mieszkalnej,
otoczone murem kamiennym. Gospodarzył na nim w tym okresie burgrabia Sassin.
Następnie włodarzą tam Krzczon i Krystyn z Koziegłów a od 1489 roku rodzina
Myszkowskich. Wtedy też następuje rozbudowa warowni. Podwyższona zostaje
wieża mieszkalna do pięciu kondygnacji, powstaje zamek dolny połączony
murem z wieżą a zamek staje się główną siedzibą rodu.
Następne stulecia
to częściowy upadek jego świetności gdyż zostaje on opuszczony przez swoich
właścicieli. W 1633 roku zamek nabywa Jan Koryciński a po nim rodzina Męcinskich.
Podczas
wojen szwedzkich budowla ulega zniszczeniu i ostatecznie opuszczona w 1787
roku. Zostawiony na pastwę wiatru i deszczu zamek coraz bardziej niszczeje.
Dopiero w latach 60 - tych XX wieku zostaje zabezpieczony jako trwała ruina.
Dzisiejszy
wygląd zamku górnego to nieźle zachowane trzykondygnacyjne kamienne mury
i wysoka, strzelista wieża ozdobiona gotyckim i renesansowym portalem.
Zamek dolny to tylko fragmenty budowli otoczone półokrągłym murem obronnym
od zachodu i północy a od strony wschodniej znajduje się mur kurtynowy
łączący dwie wieże. W murze widoczne są okienka strzelnicze a także części
ganku dla straży.
|
|