Dubiecko

amek zbudowany został w połowie XVI wieku przez Stanisława Mateusza Stadnickiego. Był on synem Stanisława i Natalii z Kmitów a właśnie Kmitowie wznieśli na wzgórzu nad rzeką San pierwszy, drewniany zamek otoczony wałem ziemnym i fosą. 
  Drugi zamek była to murowana budowla na planie czworoboku, z wewnętrznym dziedzińcem usytuowanym pomiędzy dwoma budynkami mieszkalnymi, stojącymi równolegle do siebie i murami obronnymi. Stały ta także cztery wieże a dostępu do zamku broniła między innymi fosa. W tymże zamku urodził się w 1551 roku znany później z przezwiska "Diabeł Łańcucki" Stanisław Stadnicki warchoł, zabijaka i pieniacz.
   W 1588 roku zamek przeszedł na własność Stanisława Krasickiego, właściciela Krasiczyna a po jego śmierci był w posiadaniu jego syna Jerzego. Za ich tam bytności trwały prace budowlane upiększające a także rozbudowujące pałac. W 1611 roku Jerzy Krasicki zamawia u znanego snycerza Jana zwanego Francuzem "czworo drzwi do gmachów dubieckich i dwoje drzwi z kratami do frambugi na gankach snycerskiej roboty z staturami i problematami i kraty albo wrota do bramy" a nadto "miał urobić troje rogów jelenich do trzech lichtarzów, a do nich figury pewne, to jest: do jednego lichtarza Judyt z głową Holofernesową i z mieczem, do drugiego lichtarza Kupidyna z łukiem i z strzałami, a zaś do trzeciego Samsona tym kształtem jako do Złoczkowic (majętności Korniaktów). A pod te trzy lichtarze głowy też jelenie miał robić, oprócz tego i gotowe Meluzyny miał wyrzeźbić i rogi przyprawić, a k'temu drzwi dębowe jedne dwoistym kształtem, jako w Krasiczynie, do pokoju." Zamawia także do zamku "szyb wielkich okrągłych, przeźroczystych, jako najcudniejszych, 10300 według formy podanej".
Pożar jaki wybuchł w połowie XVII wieku przyczynił się do ponownej zmiany wystroju założenia. W tymże to pałacu urodził się także 3 lutego 1735 roku Ignacy Krasicki - poeta i biskup.
   Koniec XVIII i początek XIX wieku to kolejne prace modernizacyjne w wyniku, których czworoboczna do tej pory budowla traci swój wygląd i pozostaje stojącym do dzisiaj niewielkim, klasycystycznym pałacem.
   W środku obecnego pałacu z pierwotnej budowli zachowały się piwnice skrzydła południowego a także dwa pomieszczenia na parterze w części północnej.