Horożanka



amek zbudowany został w XVI wieku przez rodzinę Makowieckich herbu Pomian. Budowla znajdowała się na zachodnim brzegu potoku Horożanka, który wpływał do Dniestru. Jako materiał budowlany użyto grubo ciosanego kamienia. Zamek  zbudowany na planie prostokąta posiadał budynek mieszkalny z narożnymi basztami i otoczony był wysokim wałem ziemnym oraz fosą. Szeroka sień wejściowa przechodziła następnie w korytarz, z którego były wejścia do kilku dużych pokoi. Wjazd prowadził przez zwodzony most. Pod budynkiem mieściły się piwnice a na ich końcu znajdował się tunel, którym w razie potrzeby mogli uciec mieszkańcy zamku. Tunel miał długość pięciu kilometrów i prowadził do lasu. W późniejszym czasie wejście do niego zostało zamurowane.
  Podczas licznych wojen i napadów warownia kilkakrotnie była niszczona lecz zawsze ją odbudowywano. Ostatecznie jednak zamek popadał w ruinę i na jego pozostałościach zbudowano dwór. Do stojącej pierwszej kondygnacji dobudowano drugą. Z pozostałości narożnych baszt zrobiono pokoje i dlatego nazwano je basztowymi. Wykorzystany parter dawnego zamku jak i gotyckie piwnice były ozdobą nowego dworu. 
  W połowie XIX wieku wały zamku zostały zniwelowane a fosy zasypane. W tym też czasie rozebrany został most zwodzony, który jeszcze stał od czasów średniowiecznych.
  Z początkiem XIX wieku majątek należał do rodziny Chojeckich, od 1850 właścicielem był Stanisław Malinowski herbu Ślepowron. Miał on trzy córki, z których dwie wyszły za mąż za braci Romanowskich.  Joanna za Ignacego Bożawola Romanowskiego, a Sabina za Józefa Romanowskiego. Trzecia córka miała na imię Maria  i wyszła za mąż za Łabaja. Horożankę otrzymała Joanna a po śmierci męża Ignacego w 1912 roku majątek odziedziczył  syn Aleksander Romanowski.