amek zbudowany został w XV wieku na wzniesienu w kotlinie Dżurynu. Pierwotny wygląd zamku nie jest znany.

 Prawdopodobnie była to drewniano - ziemna budowla obronna. W tym czasie ziemie należały do Teodoryka Buczackiego vel Jazłowieckiego herbu Awdaniec, który otrzymał je w tzw. posiadanie zastawne. Król w zamian za otrzymywane dary takie jak np. drogocenne szaty przetykane złotem, konie a przede wszystkim wierną służbę i umacnianie obronności zamków na Podolu zapisał ziemie a także przyznał duże kwoty pieniężne trzem braciom Buczackim - Michałowi Mużylle (wybudował zamek w Śniatyniu), Teodorykowi i Janowi, kasztelanowi halickiemu. Wcześniej właścicielami ziem byli książęta Koriatowicze, Spytek z Melsztyna, Świdrygiełło, książę Witold a po jego śmierci zostały w rękach królewskich.
  W wieku XVII, kiedy majątek należał do rodziny Daniłowiczów było to już murowane założenie obronne powstałe na planie czworoboku, z okrągłymi narożnymi wieżami. Wież tych było cztery a całość otaczał zewnętrzny mur obronny.
 W następnych latach zmieniali się właściciele zamku i miejscowości. Byli nimi rodziny Skarbków, Raczyńskich, Bielskich, Gadomskich.
  W 1820 roku ówczesny właściciel zamku Karol Poniński, który nabył miejscowość od rządu austriackiego w 1778 roku, przebudował go na pałac w stylu klasycystycznym. Rozebrane zostały trzy walące się skrzydła i dwie baszty a pozostałe skrzydło i baszty przebudowano właśnie na pałac. Pod koniec XIX wieku kolejny jego właściciel, tym razem Kalikst Poniński, syn Karola znowu przebudowuje pałac lecz w stylu neogotyckim.
  Przełom XIX i XX wieku to kolejna zmiana wyglądu pałacu. Dokonuje jej Maria Eleonora Lubomirska z domu Zamoyska, która od 1862 roku jest kolejną jego właścicielką aż do roku 1945.
   Niestety lata pierwszej wojny światowej to zniszczenie budowli przez różne wojska. Odbudowany, ponownie jednak zostaje zniszczony w czasie drugiej wojny światowej i do dzisiaj z pałacu pozostały tylko dwie baszty.

 

 

 

Tak opisywał zamek dr. Aleksander Czołowski w "Tece konserwatorskiej" w roku 1892.

Dawny zamek warowny, siedziba starostów niegrodowych, przerobiony w początkach bieżącego wieku przez ks. Ponińskiego na pałac mieszkalny. Leży po wschodniej stronie miasteczka, okrążonego do okoła znacznemi wzgórzami. Przedstawia gmach prostokątny, dwupiątrowy, zwrócony frontem ku wschodowi do ogrodu. Po obu rogach frontu wznoszą się okrągłe, dwupiątrowe baszty, z galeryami na wierzchu, środek zajmuje ganek oparty na kolumnach i ozdobiony herbami ks. Ponińskich na tympanonie. Cały gmach zbudowany z czerwonego kamienia. Prócz pamiątek i portretów familijnych, innych zabytków nie posiada. Właścicielem zamku jest ks. Kalikst Poniński. Daty powstania tego zamku dokładnie oznaczyć niepodobna. Prawdopodobnie jednak wznieśli go Daniłowicze, którzy w ciągu XVII. wieku byli starostami czerwonogrodzkimi. W wojnach kozackich i tureckich ulegał kilkakrotnie spustoszeniom, lecz ważniejszej nie odgrywał w nich roli. "Zamek na skale -  mówi lustracya 1765 roku _- murowany staroświecka strukturą, z czterema basztami, w około rzeka Dżurynem oblany i murami w niektórych miejscach porujnowanymi opasany".