|
|
Awdaniec.
W polu czerwonym łękawica
srebrna. W klejnocie nad hełmem w koronie identyczne wyobrażenie.
Jak przypuszcza jeden z
największych polskich heraldyków, Władysław Semkowicz, do końca XIII wieku
łękawica była odwrócona (kształt litery M). Ukształtowanie się herbu w
obecnej postaci nastąpiło na przełomie XIII i XIV stulecia, a związane
było z umieszczeniem klejnotu w formie plastycznej na hełmie. Łękawicę
w kształcie litery W było dużo łatwiej przymocować, niż formę poprzednią.
Nowy wizerunek został następnie przeniesiony na tarczę. Herbem tym pieczętowały
się najczęściej rodziny mieszkające na ziemi krakowskiej, kaliskiej, sieradzkiej,
sandomierskiej oraz na Mazowszu i w Prusach Królewskich. Po unii w Horodle,
w roku 1413, herb Awdaniec został przyjęty przez rodziny litewskie.
|
| Awdańcem posługiwalo się
około 200 rodzin szlacheckich - między innymi: Ankwicz, Bęszewski, Białobrzeski,
Białoskórski, Bieliński, Bogucki, Borzykowski, Borzymiński, Buczacki, Bystrzejowski,
Chalecki (Halecki), Chmielnicki, Chamiec, Chojeński, Ciekliński, Czarkowski,
Czelatycki, Dąbrowski, Doliniański, Dunikowski, Grasztołd, Haraburda, Jazłowiecki,
Kaimir, Klonowski, Kołaczkowski, Konarski, Kossowski, Kozietulski, Kunicki,
Leszczyński, Machowski, Malczewski, Malechowski, Miłkowski, Młynkowski,
Obornicki, Oborski, Pękosławski, Piotraszewski, Posadowski, Przezwicki,
Psarski, Radoński, Radzanowski, Regowski, Rogoziński, Skarbek, Skoraszewski,
Słomowski, Suchodolski, Trzebiński, Tworzyański, Warszycki, Ważeński, Wojenkowski,
Wołczek, Wyhowski. |
|
