Bar



   amek zbudowany został około 1380 roku przez rodzinę  Koriatowiczów. Był to książęcy ród litewski, który ziemie te otrzymał z nadania wielkiego księcia litewskiego - Olgierda a ponownie nadanie to zatwierdził król Polski Władysław Jagiełło w 1386 roku. W tym czasie miejscowość ta nosiła nazwę Rów.

 

 


 Pierwszy zamek to drewniana budowla obronna posiadająca wieże i podwójne mury.
  Po śmierci ostatniego z rodu (1430 rok) ziemie włączone zostały do Korony a w zamku zasiadł królewski starosta.
 Wiek XIV i XV to liczne najazdy tatarskie, które przynosiły zniszczenie i śmierć lub niewolę. Podczas jednego z nich, w 1431 roku zamek zdołał odeprzeć ataki tatarskie lecz w 1452 roku został jednak zdobyty i zniszczony a jego starosta, Stogniew Rej dostał się do niewoli.
  Do końca wieku XV jeszcze dziewięciokrotnie następowały tatarskie najazdy i za każdym razem odbudowywany wcześniej zamek został niszczony.
  Od 1456 roku nowym właścicielem zamku zostaje wojewoda Andrzej Odrowąż. Otrzymał on zgodę króla Polski Kazimierza Jagiellończyka na odkupienie ziem od spadkobierców wcześniejszego starosty Reja.
  W 1537 roku ówczesny wojewoda podolski Stanisław Odrowąż sprzedaje królowej Bonie należące do niego ziemie wraz z 5 miasteczkami i 38 wsiami w tym także Rów.
  Nowa właścicielka zmienia nazwę miejscowości na Bar (nazwa pochodzi od rodzinnego księstwa królowej - Bari we Włoszech) i z jej inicjatywy powstaje nowy zamek. Jego budowniczym i zarazem starostą zostaje Wojciech Starzechowski.
  Zamek powstaje na lewym brzegu rzeki Rów. Zbudowana na rzece tama otoczyła nowy zamek oraz miasto z trzech stron utrudniając jego zdobycie. Następnym starostą był Bernard Pretwicz a po nim zamek w początku XVII wieku należał do hetmana Stanisława Żółkiewskiego. W 1636 roku na zamku ma swoją siedzibę hetman wielki koronny Stanisław Koniecpolski. Za jego tam panowania zamek zostaje rozbudowany i umocniony. Powstała wtedy forteca posiadająca cztery bastiony a mury sięgały wysokości 6 metrów. Jej budowniczym był francuski architekt Guillaume de Beauplan. W tym czasie była to trzecia co do wielkości twierdza po Kamieńcu Podolskim i Międzybożu na Podolu.

   

 


  Podczas powstania Bohdana Chmielnickiego Bar został jednak zdobyty przez kozackiego dowódcę Maksyma Krzywonosa po dwudniowym oblężeniu. Miało to miejsce 5 sierpnia 1648 roku.
  Od 1672 roku Podole na mocy traktatu zawartego w Buczaczu przechodzi w ręce tureckie w tym także między innymi Bar. Jednakże dwa lata później wojska polskie zdobywają Bar i przez cztery lata pozostaje we władaniu króla polskiego Jana Sobieskiego. Do Turcji powraca w 1678 roku i do roku 1699 jest pod panowaniem sułtańskim. W tym to roku traktat zawarty w Karłowicach kończy wojny polsko - tureckie i przywraca Podole Polsce.
  W lutym 1768 roku zawiązana została konfederacja zwana "barską" , której celem była obrona niepodległości Polski przed Rosją a w czerwcu tegoż roku armia rosyjska zajęła miasto i zdobyła twierdzę konfederatów klasztor karmelitów.
  Po drugim rozbiorze Polski Bar należy do Rosji i miasto chyli się ku upadkowi.
  Obecnie na miejscu dawnej twierdzy znajduje się założony w XX wieku park i widoczne są tylko niewielkie fragmenty dawnych murów.