urowany zamek zbudowany został przez rodzinę Koriatowiczów, która to otrzymała te ziemie od króla Polski Kazimierza Wielkiego w 1366 roku. Budowla powstała na miejscu wcześniejszego drewnianego grodu spalonego przez Tatarów w XII wieku. W owym czasie zamek był częstym obiektem napadów Tatarów gdyż leżał pomiędzy szlakami ich napadów zwanymi Czarnym i Kuczmańskim. (Był jeszcze jeden szlak zwany Murawskim oraz Wołoski lecz ten nie przechodził przez Ukrainę. Szlaki główne odpowiadały wododziałom większych rzek Ukrainy i tak: Czarny - Boh i Dniepr, Kuczmański - Boh i Dniestr, Murawski - Dniepr i Don.)
  W 1539 roku zamek dostaje od króla Zygmunta I Starego wielki hetman koronny i wojewoda ruski - Mikołaj Sieniawski. Z jego inicjatywy następuje rozbudowa dawnego założenia. Powstaje renesansowa budowla lecz jej głównym celem było wzmocnienie obronności. Dlatego też część mieszkalna jest mało reprezentacyjna natomiast kamienno - ceglane mury są potężne. Powstały trzy baszty wzmacniające obronność murów a narożnik od strony wschodniej broniły aż cztery baszty.
 W 1678 roku Międzybóz przeszedł w ręce tureckie i pozostawał w nich do 1699 roku.
   Później na zamku przebywał Tadeusz Kościuszko (1790 - 1791). Gdy zamek należał do rodziny Czartoryskich powstała w jego murach szkoła powiatowa (1819) zamknięta przez władze carskie po powstaniu listopadowym. W tym też czasie zamek został skonfiskowany i mieściła się w nim siedziba wojsk carskich. Przebywali w nim również carowie Mikołaj I i Aleksander II.
  Obecnie możemy oglądać pozostałości murów obronnych i baszt.