Włoszakowice



amek zbudowany został w 1424 roku przez Przybysława Gryżyńskiego.
  W drugiej połowie XV wieku zamek przechodzi w wyniku ożenku w ręce rodziny Opalińskich.
  W latach 1641 - 1643 ma miejsce przebudowa zamku. Projektantem jest Krzysztof Bonadura Starszy na zlecenie wojewody Krzysztofa Opalińskiego. Wojewoda był jednym z tych, którzy podpisali kapitulację ze Szwedami po bitwie pod Ujściem 25 lipca 1655 roku. Uznany za zdrajcę powraca do swojego zamku i opuszczony umiera w nocy z 6 na 7 grudnia tegoż roku. Później zamek należy do Katarzyny z Opalińskich żony króla Stanisława Leszczyńskiego.
  W 1707 roku zamek został spalony przez wojska rosyjskie.
  Od 1737 roku właścicielem majątku zostaje Aleksander Józef Sułkowski (syn Augusta II) i w 1749 roku rozpoczyna budowę trójkątnego pałacu. Jego budowa zakończona została w 1752 roku. Głównym architektem i projektantem jest Karol Marcin Frantz. Pałac zbudowany zostaje na fundamentach dawnego zamku. Jego wygląd przypomina murarską kielnię, która była symbolem masonów a Aleksander Syłkowski był jednym z nich. W podziemiach pałacu mieści się skalna grota, w której odbywały się zebrania loży masońskiej. Jej dekoracją są inne wolnomularskie symbole jak jaszczurki, węże, winogrona itp. Nad wejściem znajduje się herb Sułkowskich - Sulima podtrzymywany przez dwa lwy.
  Syn Aleksandara Franciszek de Paula Sułkowski obejmuje pałac w 1776 roku lecz cześć lat później wielce zadłużony zmuszony zostaje sprzedać rezydencję. Kupuje ją książę Schönaich i w ich rękach pozostaje do 1918 roku.
  W 1919 roku pałac kupuje Camillo Castagloni - wiedeński bankier lecz cztery lata później nowym właścicielem zostaje rząd polski.
  W latach 1992 - 1993 rezydencja zostaje odnowiona i obecnie mieści się w niej Urząd Miasta.