amek
zbudowany został za czasów panowania Kazimierza Wielkiego. Była to
murowana budowla obronna, założona na planie prostokąta (ok.50x30m) stojąca
na kolistym wzgórzu. Od strony wschodniej do zamkowego budynku przylegała
okrągła wieża, która była także „wieżą ostatniej obrony” a w jej
dolnej partii mieściło się więzienie. Pozostałe kondygnacje podzielone
stropami służyły za mieszkanie, lub magazyny żywności oraz broni. Najwyższa
część wieży pełniła funkcję obserwatorską. Samo wejście do wieży
znajdowało się 11 metrów nad zamkowym dziedzińcem i dostać się tam można
było z drewnianego ganku biegnącego wzdłuż murów otaczających zamek.
Nie jest znany gotycki wygląd tejże wieży w jej partiach górnych, obecny
jest z czasów renesansu.
Wjazd prowadził przez most zwodzony przerzucony nad fosą z wodą oraz
ceglaną, czworoboczną wieżę bramną. Całe założenie otoczone było
wysokim na 11 metrów murem obronnym. Do murów od strony wewnętrznej
przylegały drewniane budynki gospodarcze z czasem część z nich
przebudowano na murowane.
Z
chwilą przesunięcia granic państwa do Bałtyku znaczenie militarne zamku
znacznie zmalało w efekcie czego budowla zaczęła chylić się ku
upadkowi. Wykonywane były tylko doraźne prace remontowe.
Za
panowania króla Zygmunta Augusta zamek został gruntownie odremontowany. W
tym czasie starostą był Wojciech Koryciński. Wyremontowano mury obwodowe,
powstała nowa brama wjazdowa w murze zachodnim, okrągła wieża zwieńczona
została attyką. Starą wieżę bramną zamurowano, nadbudowano dwie
kondygnacje i przykryto dachem namiotowym z gontów.
Następni
starostowie, Jan Sierakowski i jego syn Stanisław również przyczynili się
do rozwoju zamku. Za ich tam bytności wykopano nową studnię, zbudowano
nową kuchnię po zewnętrznej stronie muru lecz do niego przylegającą i
mającą bezpośrednie połączenie z zamkiem, na końcu mostu wybudowano
drewnianą wieżę wartowniczą.
Jednak
w roku 1631 zamek przedstawiał już inny widok. Część budowli nie
remontowana stała zrujnowana. Szwedzki „potop” nie wyrządził na zamku
większych szkód ale późniejsze zaniedbania doprowadziły do jego
zniszczenia. Legły w gruzach zamkowe budynki oraz mur obronny a nie pogłębiana
fosa została zapiaszczona i w efekcie zasypana.
W
1789 roku na zamkowym dziedzińcu stała drewniana chałupa.
Ówczesny
starosta Jakub Zygmunt Kretkowski nad brzegiem jeziora postawił obszerny pałac.
Po zamkowym założeniu pozostały tylko budynki stajni, wozowni, kancelarii
i browaru. Były to lata 1774 – 1793.
W
połowie XIX wieku na ruinach zamku zbudowano kościół luterański.
Po
drugiej wojnie światowej w dawnym kościele mieścił się magazyn zbożowy.
W latach 1973 – 1977 przebudowano dawny kościół na Miejski Dom Kultury.
