Lubawa
amek
zbudowany został w początku XIV wieku przez biskupa chełmińskiego Hermana
z Pryzny. Budowla powstała poza miastem lecz była z nim związana murami
obronnymi.
W 1330 roku wojska
litewskie zniszczyły budowlę lecz szybko została ona odbudowana. Przebudowa
i rozbudowa warowni zajęła blisko sto lat i dopiero w 1416 roku została
ukończona w stylu gotyckim.
Założona została
na planie czworoboku o wymiarach 70x74 m.W skład zamku wchodził budynek
murowany, czteroskrzydłowy mieszkalny z wewnętrznym dziedzińcem ozdobionym
krużgankami (19x19m) i narożnymi, czworobocznymi, wysuniętymi przed lico
budynku wieżyczkami (5x5m). Jedna z tych wieżyczek w XVII wieku została
podwyższona i powstała wtedy 60 metrowej wysokości wieża o podstawie kwadratu
a wyżej przechodziła w ośmiobok. Całe założenie otaczał mur obronny i fosa
z wodą a wjazd prowadził przez przerzucony nad nią most zwodzony.
Po pokoju toruńskim
w 1466 roku miasto wraz z zamkiem przeszło pod panowanie polskie.
Na zamku tym
w latach 1535 - 1539 kilkakrotnie przebywał astronom Mikołaj Kopernik.
W latach 1624
- 1639 za bytności na zamku biskupów Jakuba Zadzika a po nim Jana
Lipskiego budowla została przebudowana a jej wnętrza otrzymały nowy wygląd.
Pod koniec XVIII
wieku opuszczony przez swoich dotychczasowych właścicieli (biskupi przenieśli
się do Chełmży a później do Pelpina) zamek popada w coraz większą ruinę.
Pożar,
jaki wybuchł w 1815 roku przypieczętował dzieło zniszczenia i w 1826 roku
zamek został rozebrany na polecenie nadprezydenta Rejencji Gdańskiej Theodora
von Schöna.
Podczas prac
archeologicznych odkryto, że pod powierzchnią gruntu znajdują się w dobrym
stanie ponad dwumetrowej wysokości fundamenty dawnych budynków zamkowych.
Zamek został więc rozebrany tylko w części nadziemnej i pozostałe fundamenty
są dobrym prognostykiem na przyszłość gdyż władze miejskie mają zamiar
odbudować dawną biskupią rezydencję.
|
|