otycki zamek zbudowany został w XIV wieku i był budowlą obronną. W późniejszym czasie jego właścicielami była rodzina Korniców a następnie w latach 1524 - 1583 rodzina Liszków. 
  Gruntowna przebudowa założenia z obronnego na reprezentacyjne miała miejsce w latach 1747 do 1888 za pobytu na zamku rodziny baronów de Mattencloit. Wtedy to powstał na planie prostokąta, piętrowy pałac. Jego główną elewację zdobił ryzalit /wyższy od fasady/ z szeroką bramą wejściową na parterze a trójkątne zakończenie ryzalitu zdobiły kartusze z herbami Bessów i de Mattenclotów. Piętro od parteru oddzielał ozdobny gzyms a także nad prostokątnymi oknami znajdowały się zdobiące je gzymsy. Cały pałac nakryty był mansardowym dachem z dwoma lukarnami natomiast wewnątrz budynku znajdowały się sklepienia żaglowe, nieckowe i kolebkowe z lunetami /na parterze/ i drewniany strop /na piętrze/. Po północno - zachodniej stronie pałacu znajdował się prawie dwuhektarowy park mający kształt dwóch tarasów.
  W 1888 roku cała posiadłość zostaje sprzedana Henrykowi Larisch von Monnich i od tego czasu datuje się upadek świetności zamku. Przeznaczony na siedzibę zarządzania majątkiem niszczeje a druga wojna światowa również go nie oszczędza i w znacznym stopniu uszkadza. Dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku następuje odbudowa zniszczonego zamku i obecnie ma tam swoją siedzibę Gminny Ośrodek Kultury.