amek zbudowany został na sztucznie usypanym wzniesieniu, którego wysokość wynosiła około 10 metrów i tworzyła wyspę w rozlewiskach rzeki Czarnej Przemszy. Nie wiadomo który z książąt śląskich wzniósł pierwszą warownię jednakże datę powstania murowanego zamku określa się na wiek XIV. Od 1443 roku zamek był własnością biskupów krakowskich a jego pierwszym właścicielem był biskup Zbigniew Oleśnicki, który odkupił zamek i ziemie od księcia cieszyńskiego Wacława I.
   Początkowo zamek składał się z budynków mieszkalnych otoczonych murami a wjazd prowadził przez pięciokondygnacyjną wieżę bramną. W późniejszym okresie, w XV wieku dobudowano do istniejących budynków następne skrzydła tworząc tym samym wewnętrzny dziedziniec. Wieża bramna wzmocniona została basteją, w której umieszczono wjazd do zamku. Mieścił się on na wysokości ośmiu metrów nad lustrem wody w okalającej zamek fosie. Osobno znajdowało się przejście dla pieszych a osobno wjazd dla pojazdów konnych. Aby dostać się do zamku należało przejechać po długim moście zwodzonym przerzuconym nad fosą z wodą, następnie poprzez obronną basteję i drugi most zwodzony, dostać się do wieży bramnej i dalej na dziedziniec. W sieni bramnej znajdowała się dodatkowo zapadnia, która utrudniała wejście w przypadku zdobycia bastei. Ponieważ zamek znajdował się na wyspie była to jedyna droga.
   W 1655 roku zamek zdobyty został przez wojska szwedzkie, które ograbiły go doszczętnie i spaliły.
   Kolejny biskup, który był właścicielem zamku - Jan Małachowski /1681 - 1699/ rozbudował zamek o skrzydło wschodnie. Następna przebudowa miała miejsce w latach 1720 - 1732 a przeprowadzał ją biskup Felicjan Szaniawski. Pomimo tych prac zamek nie odzyskał dawnej świetności i powoli chylił się ku upadkowi. Jego los przypieczętowało postanowienie  Sejmu Wielkiego z 1790 roku, na mocy którego zlikwidowano istniejące księstwo siewierskie. Rezydujący na zamku ostatni książę siewierski biskup Feliks Paweł Turski opuścił wraz z dobytkiem dotychczasową rezydencję, która z czasem popadła w ruinę. W 1820 roku pożar zniszczył drewniane części zamku, następnie silna wichura zrzuciła z wieży kopułę a w 1945 roku zawaliły się ściany w południowej części zamku.
   Obecnie na zamku trwają prace zabezpieczające przed dalszym niszczeniem pozostałości budowli oraz umożliwiające jej zwiedzanie.