amek zbudowany został z końcem XV lub początkiem XVI wieku przez Pietrasza Golasowskiego. Postawiono go w trudno dostępnym miejscu, wśród mokradeł i bagien, obok niedaleko płynącej rzeki Piotrówki. Początkowo była to budowla drewniana otoczona fosami z wodą i groblami ze zwodzonymi mostami umożliwiającymi dojazd do warowni.
   W 1538 roku zamek przechodzi w ręce Piotra Czeli herbu Kościesza jako wiano wniesione przez jego drugą żonę Katarzynę z domu Sedlnicką herbu Odrowąż. Zostaje on znacznie przebudowany i rozbudowany w modnym wówczas stylu renesansowym. Była to czteroskrzydłowa budowla z wewnętrznym, arkadowym  dziedzińcem, na który to wjazd prowadził przez szeroką bramę usytuowaną w jednym z narożników i przez zwodzony most.
   Do 1656 roku zamek należał do rodziny Czelów. W 1630 roku umiera Jan Czelo, ostatni męski potomek rodu i od tej chwili zamek należy do sióstr Jana i ich rodzin.  W 1656 roku Ewa Czela sprzedaje zamek Wacławowi Skoczowskiemu. Po jego śmierci ziemie wraz z zamkiem dostają się w ręce rodziny Pełków. Aż do 1837 roku na zamku zamieszkują członkowie tejże rodziny dziedzicząc posiadłość po sobie i dopiero Maksymiliana Osthaus von Bessy decyduje się na sprzedaż zamku po 180-letnim pobycie na nim jej rodu. Nowymi właścicielami została rodzina Folwarcznych i zamieszkiwała w zamku do 1945 roku, kiedy to ostatnia właścicielka zamku, Maria Wurzian wyjechała do Niemiec pozostawiając swój majątek. W tym czasie zamek uległ zniszczeniu i zdewastowaniu podczas działań wojennych.
  Po wojnie zamek został własnością państwową a w latach 1956 - 1957 przeprowadzono remont zabudowań przystosowując je do potrzeb biurowych, kulturalnych i rozrywkowych. Miało tam swoją siedzibę kilka placówek kulturalnych, poczta, sołectwo a obecnie jest karczma i zajazd.
  Budowla, która przetrwała do dzisiaj składa się tylko z dwóch, prostopadłych skrzydeł. Są to dwukondygnacyjne budynki przykryte dachem łamanym tzw. polskim, z arkadowymi podcieniami i usytuowanym nad nimi gankiem. Pomieszczenia wewnątrz zamku posiadają różne sklepienia takie jak: kolebkowo - krzyżowe czy kolebkowe z lunetami. Zachowały się także częściowo belkowane stropy, renesansowe obramowania okien, renesansowy portal i kraty w oknach na parterze.