amek zbudowany został przez zakon krzyżacki w zakolu rzeki Wierzycy. Była to budowla składająca się z zamku głównego i przedzamcza. Wjazd na zamek znajdował się po stronie południowo - zachodniej i prowadził przez zwodzone mosty na odnogach rzeki. Natomiast przedzamcze założone było na planie nieregularnego czworoboku, otaczały go mury i narożne cztery baszty. Wjazd prowadził przez wieżę bramną połączoną z przybramną, trzykondygnacyjną basztą. Znajdowały się w niej pomieszczenia mieszkalne a nad bramą dobudowano w XVII wieku kolejne pomieszczenie i połączono je z basztą.
  Podczas wojny trzynastoletniej z krzyżakami zamek został zdobyty przez gdańszczan i do 1459 roku pozostawał w ich rękach. Krzyżacy odbili warownię i pozostali w niej do pokoju toruńskiego w 1466 roku pomimo kilku prób zdobycia go przez wojska polskie. 
  Po 1466 roku zamek zostaje siedzibą starostów królewskich. Są nimi między innymi rodziny Szorców, Konarskich, Działyńskich.
  Podczas "potopu" zamek został zniszczony przez wojska szwedzkie. Oprócz dwóch odremontowanych przez ówczesnego starostę pomieszczeń w 1664 roku z zamku nic nie pozostało. Wypalone mury, brak dachu i gruzy. Pozostały natomiast piwnice i mury obronne.
  W 1856 roku na terenie przedzamcza zbudowany zostaje dworek dla ówczesnego właściciela. Jednocześnie wyburzony zostaje odcinek muru obronnego po stronie południowo - wschodniej.
  Do dzisiaj z zamku głównego nic nie pozostało. Nie ma nawet rysunków ani obrazów pokazujących jego wygląd. Są natomiast pozostałości przedzamcza a mianowicie brama wjazdowa z przybramną basztą oraz mury obronne z narożnymi basztami.