amek zbudowany został w latach 1316 - 1331 przez zakon krzyżacki. Powstał na półwyspie pomiędzy dwoma jeziorami w miejscu wcześniejszego grodu pruskiego. Budowla powstała na planie prostokąta (47x73 m) i składała się z dwukondygnacyjnego budynku mieszkalnego postawionym po stronie wschodniej, wieży stojącej w północno - wschodniej części przeznaczonej między innymi na skarbiec, ośmiobocznej wieży stojącej w części południowej, z wieży zwanej gdaniskiem oraz otaczającego zabudowania muru obronnego. Założenie otaczał także drugi rząd murów obronnych i one broniły zamek od strony wschodniej, zachodniej i południowej. Warownia miała także przedzamcze posiadające dwie wieże, okrągłą i kwadratową (wysoką na 35 m.) służącą jako punkt obserwacyjny a w dolnych, podziemnych partiach jako więzienie. Przez przedzamcze wiódł wjazd na zamek od strony północnej broniony przez basteję. Zamek oddzielony był od podzamcza głęboką fosą z wodą a wjazd na dziedziniec prowadził przez most zwodzony.
  W późniejszym czasie zamek główny rozbudowano o kolejne dwa skrzydła mieszkalne (południowe i zachodnie) a także wzniesiono kościół pod wezwaniem św. Katarzyny a miało to miejsce w 1397 roku.
  Początkowo zamek był siedzibą szafarza, następnie prokuratora a od 1359 roku wójta krzyżackiego. W początku XV wieku na zamku była siedziba konwentu przeniesiona z Dzierżgonia.
  W 1410 i 1454 roku przez pewien czas zamek był w rękach polskich. Po zdobyciu zamku zarządcą z ramienia króla został Mroczek z Łopuchowa. W 1411 roku zamek powrócił jednak do zakonu na mocy pokoju toruńskiego, w 1454 został częściowo zniszczony przez wojska polskie. Obudowany był własnością biskupów pomezańskich a po sekularyzacji zakonu w 1525 roku przeszedł w ręce prywatne. Należał kolejno do rodzin von Egmon i von Verdte.
  W 1584 roku przeprowadzona została przebudowa zamku lecz  już 1635 roku zawaliła się część zamkowych murów obronnych. a prawie osiemdziesiąt lat później (1717 r.) przystąpiono do jego rozbiórki w celu uzyskania materiału budowlanego.
  Pierwsze prace zabezpieczające wykonano w 1935 roku. 
 Obecnie zachowała się sześciokondygnacyjna baszta w skrzydle północnym ze śladami przylegających do niej dawniej budynków oraz fragmenty murów obronnych, fundamenty bramy wjazdowej oraz część sali z filarami. 
  Zamek jest własnością prywatną.