Rzemień



amek zbudowany został w XV wieku przez rodzinę Tarnowskich nad rzeką Wisłoką. Początkowo była to jedynie murowana wieża otoczona wałami ziemnymi. Zbudowana była na planie kwadratu o wymiarach 13x13 m, posiadała cztery kondygnacje a grubość muru na parterze dochodziła do 2 metrów. Poszczególne piętra i pomieszczenia rozplanowane były według obowiązującej mody. Tak więc najniższe kondygnacje wykorzystywano na magazyny i część gospodarczą, pierwsze piętro to pokoje właściciela natomiast najwyższa kondygnacja służyła do celów reprezentacyjnych. Wieża stała na środku dziedzińca utworzonego przez wały obronne a wejście prowadziło od strony północnej. Poprzedzone było przedzamczem służącym do celów gospodarczych, również otoczonym wałami z bramą wjazdową i mostem zwodzonym przerzuconym nad fosą.
  W 1611 roku nowym właścicielem zamku zostaje Stanisław Lubomirski. Postanawia on wzmocnić obronność założenia i powstają wtedy ziemne bastiony wyposażone w armaty. Lecz dla celów reprezentacyjnych zamek był zbyt mały a okazji do zaprezentowania swoich walorów obronnych także nie było wiele więc Lubomirscy pozbywają się budowli (1710 rok). Dostaje się on w ręce rodziny Sanguszków następnie ponownie Lubomirskich, Lasockich, Stadnickich, Reyów i Szaszkiewiczów.
  Przez początek XIX wieku wieża stoi samotnie opuszczona przez swoich właścicieli i dopiero w 1857 roku przeprowadzony zostaje remont i jej rozbudowa. Dobudowana zostaje piąta kondygnacja wraz z krenelażem a prace nadzoruje Feliks Bogusz.
   Rok 1931 to powiększenie zamku. Dobudowane zostają nowe pomieszczenia od zachodu i północy a także okrągła wieża mieszcząca klatkę schodową. Powstają także dwie bramy w kurtynach wału od strony północnej i południowej.
  Po drugiej wojnie światowej przeprowadzone były prace konserwatorskie i przez pewien czas wieża służyła za internat szkolny.
  Obecnie znajduje się w rękach prywatnych.