Odrzykoń

okładna data powstania zamku nie jest znana. Prawdopodobnie powstał on na miejscu wcześniejszego grodu. Za panowania króla Władysława Jagiełły zamek w Odrzykoniu stojący na górze Kamieniec już istniał gdyż właśnie król odwiedził go w 1399 roku. 
  Początkowo była to trójkondygnacyjna wieża w zachodniej części założenia, otoczona murem obronnym, z bramą wjazdową w murze po stronie północno-wschodniej i trójkątnym dziedzińcem wewnętrznym wytyczonym przez tenże mur. W późniejszym czasie (poł. XV w.) zbudowana została baszta w południowo - zachodnim narożniku a następnie dwukondygnacyjny budynek mieszkalny (pocz. XVI w.). Obecnie ta część zamku nosi nazwę Zamku Górnego. Do tej budowli przylegał tzw. przedgródek otoczony także murem obwodowym z murowanym budynkiem mieszkalnym służącym za mieszkanie zarządcy zamku oraz budynkami drewnianymi dla załogi. Wjazd do tej części prowadził od strony wschodniej. Dzisiaj jest to Zamek Średni. W latach 1450 - 1530 zbudowano przedzamcze zachodnie noszące nazwę Zamku Dolnego. Na przełomie wieku XV i XVI powstało przedzamcze wschodnie zwane korczyńskie posiadające od zachodu i północy budynki mieszkalne a pośrodku dziedziniec. Obydwa przedzamcza od zamku odgradzały głębokie fosy. Właścicielem od 1402 roku jest Klemens z Moskarzewa herbu Pilawa i w tej rodzinie zamek pozostaje do 1530 roku. Od nazwy wzniesienia, na którym wybudowano zamek rodzina ta przybrała nazwisko Kamienieccy. Po śmierci jednego z nich, Mikołaja Kamienieckiego zamek zostaje podzielony na dwie części przez braci Mikołaja - Marcina i Klemensa.
   Nowym właścicielem części zamku należącej wcześniej do Marcina Kamienieckiego (zamek średni i przedzamcze wschodnie "korczyńskie")  zostaje Seweryn Boner. Przebudowuje on założenie stawiając w południowo - wschodnim narożniku renesansowy budynek mieszkalny. Wychodząca za mąż za Firleja córka Bonera wnosi tę część zamku jako posag.
   Druga część zamku w 1609 roku zostaje sprzedana rodzinie Skotnickich. Stawiają oni nowy budynek mieszkalny, poszerzają bramę wjazdową, odbudowują zniszczoną przez Kamienieckich kaplicę.
  Od 1630 roku zamek należy wyłącznie do rodziny Firlejów, którzy to remontują rezydencję.
  Podczas szwedzkiego "potopu" zamek zostaje częściowo zniszczony lecz później następuje jego remont. Jednakże ponowny najazd Szwedów niszczy tę budowlę w 1702 roku.
   Po 1730 roku zamek zmienia co pewien czas swoich właścicieli a są nimi między innymi, Braniccy, Jabłonowscy czy Potoccy lecz nie podejmowane są już większe prace mające na celu odbudowanie zamku. Na zamku górnym w 1894 roku okoliczna ludność wznosi pomnik Tadeusza Kościuszki w setną rocznicę Insurekcji. 
  Pomimo podejmowania prób zabezpieczenia ruin ich stan się pogarsza.