Lubaczów

  amek  zbudowany został około 1360 roku za panowania Kazimierza Wielkiego. Była to drewniana budowla powstała na sztucznie usypanym wzgórzu nad rzeką Wisznią wśród bagien otoczona wałem ziemnym. 
  Po śmierci Kazimierz Wielkiego zamek i ziemie przechodzą we władanie księcia opolskiego Władysława a od 1377 roku Jurija Narymuntowicza. Po dziesięciu latach właścicielem zostaje książę mazowiecki Siemowit IV.
  Od 1463 roku zamek i ziemie ponownie należą do Królestwa Polskiego. Na zamku mają swoją siedzibę zarządcy i starostowie królewscy aż do rozbiorów Polski.
  W 1765 roku w opisie zamku czytamy, że jest to budowla drewniana otoczona drewnianymi umocnieniami z budynkami gospodarczymi. 
  W ciągu swojego istnienia zamek kilkakrotnie był niszczony przez najazdy tatarskie, kozackie i szwedzkie lecz zawsze zostawał odbudowywany.
 W 1812 roku zamek zakupił hrabia Karol Pawłowski a ostatnim właścicielem był hrabia Gołuchowski.
  W XIX wieku na miejscu zamku postawiona została fabryka.
  Do dzisiaj jedynym budynkiem pamiętającym zamek jest murowany spichlerz z przełomu XVII i XVIII wieku, w którym znajduje się Muzeum Regionalne.