Pałac dąbroszyński został wybudowany ok. 1680 roku w stylu barokowym. Budowla otrzymała formę prostopadłościenną, dwukondygnacyjną, nakrytą wysokim dachem dwuspadowym, z dwoma ryzalitami po stronie północnej. Pałac został następnie przebudowany w II połowie XVIII wieku, po zniszczeniach wojny siedmioletniej, kiedy to po stronie południowej dodano portyk, zabudowano sień przelotową i wybudowano reprezentacyjną klatkę schodową. W 1851 roku budowla otrzymała kostium neogotycki, zapewne według projektu Georga Heinricha Hitziga (1811-1881), który wcześniej kilkakrotnie pracował dla Hermanna von Schwerina. Zmieniono wówczas układ pomieszczeń, nadbudowano trzecią kondygnację oraz nakryto budowlę niskim dachem czterospadowym, ukrytym za krenelażem. Elementem pierwotnego wystroju są zachowane w dwóch salach parteru sztukaterie, wykonane przez artystów saksońskich. W innych pomieszczeniach parteru znajdują się boazerie z początku XIX wieku pokryte groteskami. Odmienny charakter posiadają pomieszczenia na piętrze, gdzie boazerie ozdobione są groteskami w typie chińskim tzw. chinoiserie, zdobione pierwotnie tapiseriami wykonanymi w warsztatach petersburskich. Na parterze pałacu znajduje się tzw. sala letnia, służąca dawniej przedstawieniom teatralnym, zdobiona terakotowymi medalionami z wyobrażeniami antycznych postaci. Na wyposażenie pałacu składały się wybitne dzieła sztuki: przykłady malarstwa szkoły niemieckiej m. in. Antoinea Pesne, liczne rzeźby, jak choćby popiersie Henryka Pruskiego autorstwa Jeana Houdona oraz wyroby rzemiosły niemieckiej
http://www.witnica.pl/tamsel/palac.html