amek zbudowany został  na polecenie króla Kazimierza Wielkiego, na szczycie wzgórza wapiennego a nazwa "Rabsztyn" z niemieckiego znaczy tyle co "krucza skała". Wcześniej na tym miejscu stał gród obronny zbudowany przez rodzinę Toporczyków.
   Warownia strzegła nadgranicznych terenów i była siedzibą starostów niegrodowych. W 1442 roku ówczesny starosta Andrzej Tęczyński wzmocnił obronność zamku.
   W późniejszym czasie gdy biegnąca terenami Jury linia graniczna utraciła swoje znaczenie, znajdujące się tam zamki królewskie przeszły w prywatne ręce. I tak np. Pieskowa Skała należała do rodziny Szafrańców a Rabsztyn do Spytka z Melsztyna. Po jego śmierci w 1439 roku właścicielami budowli została rodzina Tęczyńskich, którzy z upływem lat przyjęli nazwisko Rabsztyńscy.
   Następnymi właściciele zostali Bonerowie później Mikołaj Wolski a po nim Zygmunt Myszkowski. Rozbudował on znacznie zamek stawiając dwukondygnacyjny pałac z 40 komnatami. Nad całością górowała ceglana wieża a wjazd prowadził od strony północnej przez most zwodzony i bramę zwaną Sławkowską.
   Podczas szwedzkiego "potopu" zamek został ograbiony i podpalony /1657 rok/ i od tego czasu zaczął popadać w ruinę. Wprawdzie był jeszcze częściowo zamieszkały lecz nie remontowany i odnawiany niszczał. W początku XIX wieku został całkowicie opuszczony a pod koniec wieku poszukiwacze skarbów wysadzili w powietrze stojącą jeszcze basztę.
   Obecnie pozostały tylko na skale resztki zamku górnego- najstarszego oraz fragmenty bramy wjazdowej i murów budynku pałacowego /zamku dolnego/.
   Powstałe Stowarzyszenie Zamek Rabsztyński ma na celu częściową rekonstrukcję warowni.