ałac
został usytuowany po południowo-zachodniej stronie miejscowości,
poza murami obronnymi średniowiecznego miasta. Budynek otoczony
był fosą oraz częściowo zachowanym murem z kamienia polnego z
umieszczonymi w narożach cylindrycznymi basztami. Dojazd do pałacu
prowadził od strony wschodniej przez murowany most, obecnie
zawalony. Po stronie południowej budynku mieścił się niewielki
park.
Rezydencję w Trzebielu wybudował w 1601 roku hrabia Henryk
Anzelm Promnitz, przypuszczalnie na miejscu istniejącego tu wcześniej
zamku. Henryk Anzelm wiele podróżował po Europie, zwiedzając
m.in. Włochy, Holandię i Anglię. W Trzebielu wzniósł założenie
obronne na wzór późnorenesansowego rozwiązania „palazzo
in fortezza”. Budowla z początku XVII wieku, założona na
planie kwadratu, rozplanowana została symetrycznie, z sienią
przelotową umieszczoną w osi środkowej oraz pomieszczeniami
usytuowanymi w dwóch traktach po jej obu stronach. Elewacje zdobiło
jedynie sgraffito.
W 1729 roku Erdman II Promnitz przeprowadził barokową przebudowę
rezydencji. Głównym akcentem zmieniającym charakter pierwotnego
założenia było zastąpienie sieni centralną klatką schodową
i umieszczenie wokół niej pomieszczeń w układzie amfiladowym.
Elewacje ozdobiono zdwojonymi pilastrami w wielkim porządku,
podkreślającymi ich wertykalność. Przebudowa nadała
rezydencji charakter pałacu – willi. Można w niej dostrzec
nawiązanie do późnego baroku, ale przede wszystkim wyraźny wpływ
palladianizmu, odżywającego wówczas w Europie Środkowej.
W obecnym kształcie to budowla o cechach stylowych baroku, z
renesansowymi sklepieniami w parterze. Pałac założony jest na
planie kwadratu o długości boku 22 m, z elewacją frontową zwróconą
w kierunku wschodnim. Dwukondygnacyjny budynek nakryty jest dachem
mansardowym. Pięcioosiowa fasada pałacu rozplanowana jest
symetrycznie. W pionie artykułują ją zdwojone pilastry w
wielkim porządku. W osi środkowej umieszczony jest portal wejściowy,
na którym wspiera się pseudobalkon. Wyżej znajduje się wysoka
wystawka, ujęta w spływające woluty. Dodatkową dekorację
architektoniczną stanowią opaski okienne o łuku wklęsło-wypukłym
oraz prostokąty o wklęsłych narożnikach umieszczone w osiach
między kondygnacjami. Elewację zachodnią, również pięcioosiową,
podobnie jak fasadę, organizują pilastry w wielkim porządku.
Pozostałe elewacje, południowa – pięcioosiowa i północna
– sześcioosiowa, skomponowane są skromniej. Ich dekoracja
ogranicza się do opasek okiennych opracowanych analogicznie jak w
fasadzie.
Obecnie pałac znajduje się w bardzo złym stanie zachowania. Od
1945 roku jest nie użytkowany. W latach 1977-1977 obiekt poddany
został pracom remontowo-zabezpieczającym. W 1991 roku rozpoczęto
niedokończony remont, obejmujący wymianę pokrycia dachu.
