Tarnów Jezierny
XIII wieku Tarnów Jezierny był kasztelanią należącą do książąt
głogowskich. Czas powstania kasztelani i budowy grodu nie jest
znany. Powszechnie przyjmuje się, że nastąpiło to w końcu
XIII wieku. Zespół obronny składał się z grodu wzniesionego
na usypanym stożku wysokości 12 m, otoczonym fosą oraz
umocnionego podgrodzia. W 1381 roku Tarnów został nadany
Nickelowi von Rechenberg, który wraz z rodziną od 1399 roku
rozpoczął budowę nowej siedziby na miejscu grodu, na co otrzymał
zgodę księcia legnickiego Ruprechta. Jak wykazały badania
archeologiczne budowla – twierdza Rechnebergów wzniesiona
została w konstrukcji drewniano-ziemnej. Badania te ujawniły również,
że nowa warownia uległa zniszczeniu w XV wieku,
najprawdopodobniej w wyniku przemarszu oddziałów husyckich w
1433 roku. Nie ustalono, czy Rechenbergowie odbudowali siedzibę.
Franz Rechenberg w 1561 roku sprzedał swoje dobra Fabianowi von
Schönaichowi. Rodzina ta władała nimi do początku XX wieku.
W 1624 roku na miejscu dawnej warowni, Jan von Schönaich wybudował
renesansowy dworek myśliwski. Dworek był wielokrotnie
przebudowywany, a obecny wygląd zawdzięcza pracom prowadzonym w
końcu XIX wieku oraz działaniom remontowym z lat 1981-1984.
Budynek zachował oktogonalny kształt; jest jednokondygnacyjny i
częściowo podpiwniczony.
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace
województwa lubuskiego"
