Tarnów Jezierny


 
  XIII wieku Tarnów Jezierny był kasztelanią należącą do książąt głogowskich. Czas powstania kasztelani i budowy grodu nie jest znany. Powszechnie przyjmuje się, że nastąpiło to w końcu XIII wieku. Zespół obronny składał się z grodu wzniesionego na usypanym stożku wysokości 12 m, otoczonym fosą oraz umocnionego podgrodzia. W 1381 roku Tarnów został nadany Nickelowi von Rechenberg, który wraz z rodziną od 1399 roku rozpoczął budowę nowej siedziby na miejscu grodu, na co otrzymał zgodę księcia legnickiego Ruprechta. Jak wykazały badania archeologiczne budowla – twierdza Rechnebergów wzniesiona została w konstrukcji drewniano-ziemnej. Badania te ujawniły również, że nowa warownia uległa zniszczeniu w XV wieku, najprawdopodobniej w wyniku przemarszu oddziałów husyckich w 1433 roku. Nie ustalono, czy Rechenbergowie odbudowali siedzibę. Franz Rechenberg w 1561 roku sprzedał swoje dobra Fabianowi von Schönaichowi. Rodzina ta władała nimi do początku XX wieku.

W 1624 roku na miejscu dawnej warowni, Jan von Schönaich wybudował renesansowy dworek myśliwski. Dworek był wielokrotnie przebudowywany, a obecny wygląd zawdzięcza pracom prowadzonym w końcu XIX wieku oraz działaniom remontowym z lat 1981-1984. Budynek zachował oktogonalny kształt; jest jednokondygnacyjny i częściowo podpiwniczony.

Justyna Śmielska-Saniuk

Źródło: "Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"