amek zbudowany został w latach 30-tych XV wieku kiedy to właścicielami ziem była rodzina Strykowskich herbu Leliwa. Jeden z nich, Piotr - miecznik łęczycki postanowił wybudować zamek. Powstała budowla na planie czworoboku a w jej skład wchodził duży, murowany budynek mieszkalny stojący w południowej części założenia, w północnej stronie stała prostokątna wieża bramna z przylegającą do niej okrągłą basztą mieszczącą klatkę schodową, a pośrodku znajdował się dziedziniec w kształcie trapezu. Od strony wschodniej i zachodniej budowlę zamykały mury obronne.
  W latach 80-tych tegoż wieku ziemie przeszły na własność wojewody brzeskiego i miecznika łęczyckiego Piotra Dunina z Prawkowic. On też postanowił rozbudować zamek. Do istniejącej wieży dobudowano od strony zachodniej drugą i tam teraz znajdował się wjazd na zmniejszony nieco dziedziniec. Ponadto w celu zwiększenia obronności zamku zbudowano tzw. międzymurza.
  Taki stan założenia trwał gdy jego właścicielami była rodzina Szczawińskich (od końca XVI w. do 1620 roku). Następny właściciel Kasper Denhoff postanowił  w Ujeździe postawić pałac, który jednak w połowie XVIII wieku był już mocno zniszczony. Apolonia Denhoffówna wychodząc za mąż za Tomasza Ostrowskiego wnosi w posagu Ujazd. Zbudowany zostaje następny drewniany pałac w miejscu poprzedniego, zrujnowanego.
  Syn Tomasza - Antoni w latach 1800-1813 wznosi kolejną budowlę pałacową tym razem murowaną. Cieszył się nią około lat dwudziestu gdyż za udział w Powstaniu Listopadowym majątek jego został skonfiskowany przez rząd carski a sam Antoni zmuszony był wyemigrować do Francji (1832 rok).
  Za sprawą syna Antoniego Stanisława Ujazd powraca w ręce rodziny Ostrowskich w 1869 roku, kiedy to zostaje odkupiony od rządu carskiego. W rękach rodziny Ostrowskich majątek pozostał do 1939 roku.
  W 1882 roku rozpoczęto rozbudowę pałacu w styli neogotyckim i prace trwały cztery lata. Ponowne prace remontowo-budowlane miały miejsce z początkiem XX wieku a także w latach 60-tych XX wieku, kiedy to po wcześniejszym na nim pobycie PGR-u został kompletnie zdewastowany.
  W latach 2003 i 2004 prowadzone były prace archeologiczne, które pozwoliły na odkrycie fundamentów pierwotnego zamku. Z dawnego założenia pozostała także południowa ściana budynku mieszkalnego, która to jest obecnie północną ścianą pałacu.