amek zbudowany został w latach 1357 - 1365 przez Kazimierza Wielkiego. Powstał na planie czworokąta a w jego skład wchodził murowany jednopiętrowy budynek mieszkalny od strony wschodniej zwany później "starym domem", wieży zwanej Szlachecką w południowo - zachodnim narożniku, drewnianych budynków gospodarczych oraz budynku bramnego a wszystko otaczał kamienny mur obronny i fosa z wodą.
  W 1406 roku pożar zniszczył warownię lecz została ona szybko odbudowana. Kolejne pożary zarówno zamku w 1462 roku jak i przygródka w 1482 roku spowodowały, że stan budowli nie był najlepszy.
  W 1563 roku kolejny starosta Jan Lutomirski remontuje zamek. Dobudowany zostaje także nowy budynek mieszkalny od strony zachodniej przylegający jednym bokiem do północnej wieży bramnej. Budynek ten nazwano "nowym domem". "Stary dom" nadbudowano o jedno piętro a także wzmocniono mury obronne.
  Okres najazdu szwedzkiego na Polskę ("szwedzki potop") to ponowne zniszczenie zamku. Broniący się w nim Szwedzi zostali wyparci przez wojska polskie ale zamek odniósł duże zniszczenia. Częściowo odbudowany w 1681 roku, dwadzieścia lat później podczas walk Stanisława Leszczyńskiego z Augustem II Mocnym ponownie zostaje zniszczony. Okres Konfederacji barskiej to dalsze zniszczenia na zamku gdy broniący się w nim konfederaci zostają wyparci przez wojska rosyjskie (1769 rok). Budowla coraz bardzie chyli się ku upadkowi. W 1788 zawaliła się wieża bramna a i pozostałe mury mogą bez remontu długo nie wytrzymać.
  Gdy Łęczyca po drugim rozbiorze Polski (1793) przechodzi w ręce pruskie na zamku i w mieście prowadzone są prace mające przekształcić miejscowość w twierdzę. Wyburza się część murów i ścian, powstają nowe szańce i drogi. W tym okresie zamek traci swój dawny wygląd.
Później zamek jest w rękach Austriaków a od 1831 roku należy do miasta. Wtedy to za zgodą burmistrza zostaje częściowo rozebrany w celu odzyskania materiału budowlanego. W następnych latach zawaleniu ulega mur północny i zachodni, wieża a także fragment "nowego domu".
   To co pozostało w okresie międzywojennym było remontowane i rekonstruowane. Druga wojna światowa na szczęście nie przyniosła już większych zniszczeń. 
  W 1964 roku rozpoczęto remont zamku. Odbudowano część murów obronnych, wieżę główną, budynek bramny oraz "nowy dom". Po zakończeniu remontu w 1976 roku w zamku mieści się muzeum.
  W swojej historii zamek gościł wielu znanych ludzi. Przebywali tu królowie polscy: Władysław Jagiełło (36 razy), Kazimierz Jagiellończyk (z żoną Elżbietą Rakuszanką i synem Władysławem Jagiellończykiem przyszłym królem Czech i Węgier) i Zygmunt III Waza a także król szwedzki Karol XII.