amek zbudowany został około 1232 roku przez Hermana von Balka, mistrza krajowego zakonu krzyżackiego. Początkowo była to drewniano - ziemna budowla obronna zbudowana na wysokiej skarpie na prawym brzegu rzeki Wisły.
  Po kilkunastu latach zaczęto budowę zamku murowanego. Budowla powstała na planie pięcioboku z wewnętrznym dziedzińcem i otoczona była murem obronnym. W późniejszym okresie przy zamku, od strony północnej powstało jedno, oddzielone fosą podzamcze a następnie drugie - większe. Wjazd do zamku właściwego prowadził przez podzamcze. W zamkowej kaplicy znajdowały się relikwie św. Barbary. Do nich to pielgrzymował król czeski Wacław I a także w 1400 roku żona wielkiego księcia litewskiego Witolda - Anna. W 1454 roku relikwie zostały przewiezione do Malborka.
  Zamek służył jako siedziba krzyżackich mistrzów krajowych oraz do 1454 roku jako komturia. 
  W międzyczasie przez pewien okres warownia była w rękach polskich. Raz po zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem, drugi raz na początku wojny trzynastoletniej.
  Na stałe do Polski został przyłączony w 1479 roku i służył za siedzibę królewskich starostów.
  W 1505 roku zamek zostaje przekazany biskupom chełmińskim przez króla Aleksandra Jagiellończyka. Następuje jego odnowa i rozbudowa a po jej zakończeniu zamek staje się letnią rezydencją biskupią.
  W 1623 roku na zamku gościł król Polski Zygmunt III Waza wraz z małżonką Konstancją.
  Podczas wojen szwedzkich budowla znacznie ucierpiała lecz została odbudowana. Pomimo tego w następnych latach zamek zaczął chylić się ku ruinie.
  Państwo pruskie, do którego należał zamek po pierwszym rozbiorze Polski sprzedało go prywatnemu właścicielowi w 1777 roku a ten przeznaczył go do rozbiórki odzyskując materiał budowlany. Niecałe dwadzieścia lat później po zamku prawie nic nie zostało.
  Dzisiaj możemy jedynie zobaczyć nikłe ślady dawnej fosy.