Żwaniec



amek zbudowany został na początku XVII wieku przez Walentego Aleksandra Kalinowskiego na wzniesieniu nad rzeką Dniestr. Stał on w odległości 4 kilometrów od zamku w Chocimiu lecz po przeciwnej stronie rzeki.
  Była to budowla założona na planie nieregularnego pięcioboku z narożnymi bastejami, otoczona kamiennym murem obronnym. Od strony rzeki dostępu broniło strome urwisko.
  Podczas wojny z Turkami zamek został zniszczony i w 1626 roku odbudowany przez Stanisława Lanckorońskiego wojewodę ruskiego.
  W 1653 roku zamek był oblężony przez połączone wojska Chmielnickiego i Tatarów lecz udało się podpisać ugody z Tatarami a następnie z kozakami i odstąpiono od zamkowych murów. Lecz dwadzieścia lat później połączone wojska tatarskie, tureckie i kozackie dotarły do zamku, który został poddany bez żadnego wystrzału. Warownię opanowali Turcy i urządzili tutaj więzienie lecz po klęsce w bitwie pod Chocimiem w 1673 roku opuścili go a hetman Jan Sobieski rozkazał częściowo zburzyć warownię.
  Lanckorońscy chcieli odbudować zamek lecz zrezygnowali z tego pomysłu i zamek pozostał ruiną.
  Do dzisiaj zachowały się ruiny baszty północnej i resztki baszty wschodniej.