amek zbudowany zostaje przez hetmana Jana Tarnowskiego około 1545 roku nad rozlewiskiem rzeki Seret. Była to trzykondygnacyjna budowla mieszkalna otoczona murem i podmurowanym wałem. W jej narożnikach znajdowały się baszty obronne ze strzelnicami a wzdłuż wałów znajdowały się dwupoziomowe kazamaty. Od miasta zamek oddzielony był głęboką suchą fosą a wjazd prowadził po zwodzonym moście przez murowaną, piętrową wieżę bramną.
  Po Tarnowskich właścicielami zamku zostają Ostrogscy a po nich Zamoyscy.
  W 1675 roku zamek zostaje zdobyty i zniszczony przez wojska tureckie pod dowództwem Ibrahima paszy. Kolejni jego właściciele - rodzina Sobieskich obudowuje i remontuje zniszczoną warownię. Mieszka w nim Maria Kazimiera żona Jana III Sobieskiego a po jej śmierci królewicze Konstanty i Jakub. Później przez pewien czas zamek jest w rękach rodziny Potockich a po rozbiorach Polski nowym właścicielem zostaje rodzina Korytowskich. Jeden z nich, Franciszek, z początkiem XIX wieku przebudowuje dawny zamek na pałac i obok niego wznosi nowy budynek zwany "nowym zamkiem". Wszystko to otacza murem. W miejscu dawnej bramy zbudowane zostają dwa kamienne słupy zwane pylonami a w nich znajdują się wejściowe furtki. Słupy ozdabiają herby Korytowskich - Mora i Ostoja a także głowy lwów i kule.
Ostatnim prywatnym właścicielem zamku był Jerzy Michał Turkuł, który sprzedał go gminie.
  Podczas pierwszej wojny światowej zamek służył za koszary armii rosyjskiej, która to podczas wycofywania się podpaliła go.
 Obecnie zamek został odrestaurowany.