Szumbar amek zbudowany został w XVI wieku przez rodzinę Bohawitynów. Ziemie te zostały im nadane przez króla Polski Zygmunta I Starego w 1513 roku.
Budowla wzniesiona została na 60 metrowej górze leżącej nad rzeką Wiliją. Z trzech stron dostępu do zamku broniła woda. Zamek otaczały wały a wewnątrz nich znajdowały się zamkowe zabudowania.
  Z początkiem XX wieku po zamku pozostały fundamenty budynku i broniące go wały.
  Gdy umiera ostatni z rodu Bohawitynów chorąży wołyński Wacław zamek należy do wdowy po nim Zofii z domu Czartoryskiej. Z kolei po jej śmierci zamek przechodzi na własność jej braci i tak dostaje się w ręce rodziny Czartoryskich. Ci odstępują budowlę staroście owruckiemu księciu Michałowi Wisniowieckiemu. Następnie właścicielami zamku i ziem zostaje rodzina Błędowskich herbu Nałęcz. W 1727 roku właścicielka Szumbaru Franciszka z Horbowskich Błędowska sprowadziła do miasta zakon trynitarzy i uczyniła im zapis w postaci pieniędzy i zamku. Jednakże po jej śmierci spadkobiercy zakwestionowali tenże zapis i trynitarze opuścili miasto. Powrócili w 1791 roku na prośbę ówczesnego właściciela miasta Michała Błędowskiego.