amek zbudowany został w XIII wieku przez księcia Lwa Halickiego. W późniejszym czasie został on włączony w system obronny nowo powstałego miasta.
  Była to murowana budowla składająca się z budynku mieszkalnego (dworu), kościoła św. Katarzyny, pomieszczeń mieszkalnych dla duchownych oraz pomieszczeń gospodarczych, stajni, kuchni. Otoczona była murem obronnym a wjazd na dziedziniec prowadził tylko od strony miasta przez most przerzucony nad fosą. W jednym narożniku stała okrągła baszta zwana Sądową a po przekątnej czworoboczna wieża Złotników. Pomimo, że zamek stał na zewnątrz miasta innego wejścia niż poprzez miasto do niego nie było. Wprawdzie kolejni starostowie starali się o osobne, zewnętrzne wejście lecz nie uzyskali na to zgody ani króla ani miasta.
  W XVI wieku zamek był siedzibą starosty a także znajdowały się tutaj akta grodzkie i sąd.
  Po pierwszym rozbiorze Polski zamek został darowany stanom galicyjskim przez cesarza Austrii Józefa II a one odsprzedały go miastu. Lecz zniszczone budynki nadawały się już tylko do rozbiórki i w początku XIX wieku zamek zniknął z terenu miasta. Pozostały po nim pusty plac sprzedany został w 1837 roku hrabiemu Stanisławowi Skarbkowi, który na części dawnego zamku wybudował teatr.