urowany zamek zbudowany został w latach 1208 - 1210 przez biskupa Albrychta de Appeldorna nad rzeką Dźwiną. Jego pierwszym komendantem został rycerz Rudolf Jerychs. Na części zamku przebywali zakonnicy z nowo założonego bractwa zwanego Kawalerami Mieczowymi.
  Warownia w tym czasie była jednym z głównych ośrodków inflandzkich wypraw wojennych i najważniejszym miejscem w biskupich dobrach.
 W 1227 roku zamek zostaje podarowany rycerzowi Tyzenhauzowi za wojenne zasługi i pozostaje w tej rodzinie do 1397 roku. Wtedy to biskup ryski Jan V Walenrod zamienia swoje posiadłości z rodziną Tyzenhauzów i od tego czasu zamek staje się siedzibą biskupów ryskich.
Zakon krzyżacki nie daje jednak za wygraną i w 1479 roku i wojska pod wodzą Bernarda Borcha po oblężeniu ostatecznie zdobywają zamek . Broniący się w nim arcybiskup ryski Sylwester Stodewaescher został wzięty do niewoli i uwięziony na tymże zamku aż do swojej śmierci. Po siedmiu latach zamek powraca za sprawą arcybiskupa Michała Hildebranda do rąk biskupów ryskich.
  W 1509 roku kolejny biskup, Gaspar Linde, umacnia i rozbudowuje warownię. Lecz ponownie Krzyżacy nie mogą się pogodzić z utratą tejże warowni i w 1556 roku ponownie ją oblegają i zdobywają. Tym razem broniącym się jest ostatni arcybiskup Rygi Wilhelm Brandenburg a dowodzący wojskani zakonnymi - Wilhelm Fürstenberg. Po śmierci arcybiskupa Wilhela w 1563 roku przestaje istnieć biskupstwo ryskie i jego ziemie przechodzą pod panowanie Rzeczpospolitej.
  W 1577 roku zamek zdobywają wojska rosyjskie cara Iwana Groźnego lecz w następnym roku zamek i ziemie powracają w granice Polski.
  Rok 1600 to początek ciągnącej się z przerwami prawie 60-cio letniej wojny ze Szwecją. W 1601 roku zdobyty został przez Szwedów zamek w Kokenhauzie lecz w niedługim czasie polskie wojska pod dowództwem Krzysztofa Radziwiłła i hetmana Chodkiewicza odbiły go a w rozegranej bitwie Szwedzi ponieśli dotkliwą klęskę. Zdobyto między innymi 12 sztandarów i 33 działa.
  W 1627 roku zamek przeszedł znowu w ręce Szwedów po 16-to dniowym oblężeniu i pozostał w nich do 1656 roku kiedy to zdobyły go wojska rosyjskie, które w tym czasie wtargnęły do Inflant. Po pokoju w Kardis zwróciły jednak go Szwecji.
W 1700 roku zamek zajmują wojska saskie Augusta II i budują wokół potężne szańce. Lecz w lipcu następnego roku opuszczają zamek uchodząc przed armią Karola XII a pułkownik saski nazwiskiem Bose wysadza twierdzę w powietrze (14 lipca 1701 rok).
  Od tego czasu zamek pozostaje w ruinie.