Lachowicze



amek przebudowany został przez Jana Karola Chodkiewicza w XVI wieku. W tym okresie był najbardziej warowną budowlą na Litwie. Jego długość murów wynosiła 1 km. W skład zamku wchodził budynek mieszkalny w kształcie litery "U", zabudowania gospodarcze, dziedziniec utworzony przez broniący całości mur obronny. W narożnikach muru znajdowały się trójkątne bastiony a wjazd do zamku prowadził przez wieżę bramną i most zwodzony.
  Po śmierci Chodkiewicza właścicielem zamku został Jan Stanisław Sapieha mąż Anny z Chodkiewiczów. 
  Podczas wojny polsko - rosyjskiej w latach 1654 - 1667 armia rosyjska pod wodzą Iwana Chowańskiegio przez trzy miesiące oblegała zamek lecz nie zdołała go zdobyć (23.III - 28.VI.1660). Dowódcą twierdzy był Michał Judycki. Była to jedyna warownia nie zdobyta przez Rosjan.
  W 1706 roku decyzją sejmu artylerię broniącą zamku wywieziono do zamku w Słucku. 
  Podczas III wojny północnej (1706 r.) zamek zdobyty został przez Szwedów a bronili się w nim Rosjanie, którzy widząc nadciągające nieprzyjacielskie wojska spalili miasto i zamknęli się w zamku. Po kilkumiesięcznym oblężeniu udało się Szwedom zdobyć twierdzę. Polska udziału w wojnie nie brała pomimo, że toczona była na jej terytorium.
  W 1709 roku Grzegorz Antoni Ogiński hetman polny litewski zwolennik Augusta II na krótki czas zdobywa zamek a by go opuścić po klęsce jaką zadał mu Andrzej Sapieha zwolennik Leszczyńskiego. 
  W 1775 roku właścicielem zamku zostaje biskup Ignacy Massalski.
  Po drugim rozbiorze Polski miasto wraz z zamkiem przeszło pod rządy Rosji i pomału chyliło się ku upadkowi. Właścicielem zamku i miasta została rodzina Kossakowskich
  Zamek zamieszkały był do początków XIX wieku. Pożar jaki wybuchł zniszczył doszczętnie zarówno miasto jak i twierdzę. Kossakowscy pozwolili żydom na rozebranie pozostałości zamku dla uzyskania materiału budowlanego na nowe domy.