Jagielnica

amek zbudowany został w 1581 roku przez wojewodę ruskiego i hetmana wielkiego koronnego Stanisława Lanckorońskiego. Znajdował się na wysokim, trudnym do zdobycia, wzgórzu a umiejętne jego ufortyfikowanie bastionowe zrobiło z niego warownię nie do zdobycia. W skład zamku wchodziły budynki mieszkalne i gospodarcze, od południa broniły go dwa bastiony, wjazd prowadził przez bramę poprzedzoną mostem nad głębokim rowem.
  Podczas powstania Bohdana Chmielnickiego w 1648 roku zamek odparł ataki kozaków lecz siedem lat później w 1655 roku na skutek zdrady został zdobyty przez kozaków pod wodzą Buturlina. W późniejszym czasie przez pewien czas zamek był w rękach tureckich.
  W XIX wieku ówcześni właściciele zamku odstąpili go rządowi austriackiemu, który część zamkowych zabudowań przerobił na fabrykę tytoniu. Została ona zniszczona podczas pierwszej wojny światowej lecz po jej zakończeniu odremontowana wznowiła produkcję.

Tak opisywał zamek dr. Aleksander Czołowski w "Tece konserwatorskiej" w roku 1892 dotyczącej zamków Rusi halickiej.

Zamek dawniej warowny przerobiony w wieku bieżącym na c. k. fabrykę tytoniu. W ogólnych jednak zarysach zachował dawne kształty. Leży po stronie północno-zachodniej miasta na krawędzi płaskowzgórza, oddzielonego od miasta głębokim parowem i rzeczką.

Zamek ten dotąd nigdzie nie opisywany, chociaż zasługuje na to, założony został przez Lanckorońskich w połowie wieku XVI. i pozostawał w ich ręku do chwili odstąpienia go na własność rządu. Nad bramą wjazdowe, zachował się jeszcze herb Lanckorońskich. W dziejach Podola niejednokrotnie wybitniejszą odgrywał role, służąc za schronisko okolicznym mieszkańcom. W roku 1655 zdradą został przez Chmielnickiego zdobyty. Po zdobyciu przez Turków w roku 1672 otrzymał silną załogę turecka i został czas jakiś rezydencyą baszy. W ciągu XVIII. wieku wskutek zaniedbania podupadł znacznie.