rewniany zamek zbudowany
został na wzgórzu, nad rzeką Gniezną w XVI wieku przez Wacława
Bawora, dworzanina króla Zygmunta I Starego oraz pisarza
polnego koronnego. Wacław Bawor ożeniony był z Katarzyną
Kolanowską i miał z nią dwójkę dzieci; córkę Annę wydaną
później za Buczackiego i syna Jana. Drugą żoną Wacława była
Elżbiet Zbarazka i z nią miał również dwoje dzieci. Córkę
Annę wydaną za Jakuba Wreteckiego i syna Mikołaja. On to
odziedziczył zamek w Baworowie a także w Ostrowie.
W 1589 roku zamek zdołał odeprzeć tatarskie oblężenie a
rozegrana tam bitwa przyniosła całkowitą klęskę wojskom
tatarskim.
W wieku
XVII zamek został przebudowany.
Teraz była
to założona na planie prostokąta murowana budowla obronna ze
znajdującym się wewnątrz dziedzińcem. Budynki mieszkalne były
trzykondygnacyjne. Wjazd do zamku prowadził przez bramę
znajdującą się w jednym z budynków. W dwóch narożnikach
budynku bramnego znajdowały się dwie okrągłe,
trzykondygnacyjne wieże zwieńczone hełmem. Podobne wieże
znajdowały się przy pozostałych budynkach. Na zamku była także
kaplica zamkowa, którą w 1747 roku przebudowano na kościół
pw. św. Wacława, a na przełomie XIX i XX wieku zamieniono z
kolei na cerkiew pw. św. Jana Chrzciciela. W krypcie dawnego kościoła
chowani byli członkowie rodziny Baworowskich.
Miejscowość
Baworów odniosła znaczne zniszczenia podczas wojny kozackiej w
latach 1648-49 a także w 1672 roku w wojnie z Tatarami.
Następnymi
właścicielami zamku i ziem była rodzina Małeckich. Około
1800 roku zamek został opuszczony i zaczął popadać w ruinę.
W 1851
roku majątek odkupił od Małeckich hrabia Wiktor Baworowski.
Ponieważ zamek nie nadawał się już do zamieszkania wystawił
on nowy pałac, w którym znajdowała się znaczna kolekcja dzieł
sztuki oraz bogaty księgozbiór. Wiktor Baworowski był także
fundatorem Biblioteki Baworowskich we Lwowie.
W 1894
roku hrabia popełnił samobójstwo i dobra przeszły
prawdopodobnie w obce ręce. W latach międzywojennych należały
między innymi do rodziny Astanów.
Obecnie
z zamku pozostały tylko ruiny.
