|
|
Szeliga.
W polu czerwonym półksiężyc
złoty rogami do góry, w nim krzyż złoty. W klejnocie nad hełmem w koronie
trzy pióra strusie. O początku tego godła mówi ciekawa legenda. Książę
Leszek Czarny, rozwścieczony,częstymi najazdami Litwinów na Polskę, zebrał
wojska i ruszył przeciwko nim. Na przeszpiegi wysłał sprytnego i dzielnego
rycerza Szeligę. Ten zdobył informacje i to w sposób tak przemyślny, że
litewski dowódca nic nie podejrzewał. Wiedząc wszystko o wrogach Leszek
już bez trudu ich pokonał, a bohaterskiemu rycerzowi nadał herb z półksiężycem
i krzyżem. |
Szeligi, najbardziej rozpowszechnionej
na Litwie i na ziemi sandomierskiej oraz krakowskiej, używały następujące
rodziny: Białecki, Bieleński, Bieliński, Bodzanowski, Bodzęta, Borzyszkowski,
Bossowski, Bostowski, Bukraba, Charzewski, Charzyński, Chlistowski, Czarnołuski,
Czarnotulski, Czernicki, Dąbrowski, Dobiesz, Dobieszewski, Dowojna, Gerwałowski,
Gorski, Górecki, Hrebiński, Kamieński, Kozierski, Krzczonowicz, Lasocki,
Lasowski, Lisikiewicz, Losowski, Łosowski, Łukomski, Magier, Markowski,
Matkuszewski, Mirecki, Mirewicz, Mirzejowski (Mierzejewski), Nazarewicz,
Niemojo(e)wski, Piątkowski, Pluciński, Podsoński, Potocki, Prumieński,
Przeczkowski, Pusłowski, Ramieński, Ratocki, Rostkowski, Rytelski, Ryttel,
Serwatowicz, Siemionowicz, Skorupski, Sławski, Stanisławski, Strawiński,
Sufczyński, Szczerski, Szeliga, Szeligowski, Szeliski, Szołkowski, Szpadkowski,
Trojanowski, Trzebiński, Turczynowicz, Turzenic, Wachowski, Wysokiński,
Zabawski, Złocki, Zubrzycki, Żernicki, Żychliński.
|
|
