|
|
Strzemię.
W polu czerwonym strzemię
złote. W klejnocie nad hełmem w koronie pięć piór strusich. O początku
tego herbu traktuje piękna legenda. Podczas wojny Bolesława Chrobrego z
Rusią pod jednym z polskich rycerzy padł koń, ale tak nieszczęśliwie, że
noga jeźdźca zaplątła się w rzemień od strzemienia. Widząc to jeden z nieprzyjaciół
podskoczył do Polaka. Ten jednak, zerwawszy rzemień, zdążył wroga położyć
trupem. Gdy tylko wsiadł na jego konia, starł się z kolejnym adwersarzem.
Nie mając jednak czasu dobyć miecza, znowu uderzył nieprzyjaciela strzemieniem
i ciężko rannego oddał królowi. Na pamiątkę tego zdarzenia waleczny rycerz
i jego potomkowie noszą w herbie strzemię. |
Herbem tym,najczęściej
występującym na ziemi kaliskiej, krakowskiej, lubelskiej, ruskiej i sandomierskiej
posługiwały się następujące rodziny: Bodzęta, Bojanecki, Brostowski, Buczyński,
Burzyński, Buszczyński, Chwalibóg, Czerzawski, Czyżowski, Garlicki, Gołkowski,
Grabiński, Grzywa, Janiszewski, Janowski, Jeżowski, Kania, Kapusta, Kijański,
Kląp, Kleczeński, Kleczkowski, Kleczyński, Klempowski, Koczanowski, Korzeński,
Krotosz, Królewski, Kulewski, Kurowski, Lenczowski, Łańcucki, Łącki, Łysowiecki,
Marszyński, Papłoński, Pieczkowski, Pierzchała, Przytkowski, Rudnicki,
Saliewski, Sroczyński, Strojnowski, Strzemieczny, Strzemień, Strzemiński,
Sulikowski, Sułowski, Szalewski, Śląski, Świaborowski, Świeborowski, Świebowski,
Taszycki, Trzeciak, Trzecieski, Tyszecki, Wielopolski, Wrzosowski, Wsieborowski,
Wszeborski, Wścieklica, Wysocki, Zaborowski, Zagorowski, Zassowski, Zbylitowski,
Zdulski, Zembocki.
|
|
