egenda głosi, że w lochach pod zamkową górą ukryte są skarby i broń. wszyscy o tym słyszeli lecz każdy bał się szukać skarbu w obawie przed złymi mocami strzegącymi bogactwa. Ale w końcu znaleźli się śmiałkowie, którzy postanowili je zdobyć. W ciemną noc, zabrawszy łopaty, kilofy i lampy górnicze poszli ich szukać. Po długiej i ciężkiej pracy dokopali się do dębowych drzwi okutych żelazem. po ich rozbiciu weszli do ogromnej groty. Na jej środku stał marmurowy stół a pod nim wejście do następnej pieczary. Jeden z nich, odważniejszy od pozostałych zdecydował się wejść dalej. I oto stoi w pieczarze, której ściany są ze złota a pod nimi skrzynie z rubinami, diamentami, złotem i srebrem lecz wszystko to nieosiągalne gdyż jakaś siła odciąga jego ręce od skarbów nie pozwalając ich dotknąć. Nagle pieje kur i do środka wchodzi dwóch rycerzy, chwytają śmiałka i chcą zabić. Ten w przypływie rozpaczy krzyczy -"Święta Barbaro, ratuj !" i w tym momencie wszystko znika a on sam zostaje wyrzucony na powierzchnię. Od tego czasu z przerażenia postradał rozum.