Wleń

urowany zamek został wzniesiony prawdopodobnie przez księcia Bolesława I Wysokiego, na szczycie wzgórza Lenno w miejscu grodu plemienia Bobrzan. Była to wybudowana  na nieregularnym planie kamienna budowla. W jej skład wchodziła sześciokątna wieża kamienna otoczona również kamiennym murem.
   Z chwilą włączenia Wlenia do księstwa świdnicko - jaworskiego ówczesny jego władca Bolko II Mały rozbudowuje warownię. Powstaje tzw zamek średni po północnej stronie zamku górnego. Po śmierci księcia zamek dostaje się w ręce rodziny Zedlitz.
   W czasie wojen husyckich właścicielem warowni jest Tymo Koldnitz, który tak umocnił swoją siedzibę, że oparła się ona wojskom husytów. A było to w 1429 roku. Przez około 140 lat nie remontowanemu przez kolejnych jego posiadaczy zamkowi grozi zawalenie. Dopiero Sebastian Zedlitz przystępuje do jego odnowy. Przebudowuje zamek górny, podwyższa mury do około 4 m oraz wzmacnia wieże. W tym czasie zamek składa się już z trzech części: zamku górnego, średniego i niskiego oddzielonymi od siebie murami wewnętrznymi. Budynek mieszkalny właściciela znajdował się na zamku górnym natomiast w pozostałych dwóch częściach stały budynki mieszkalne załogi i budynki gospodarcze. Wjazd do zamku przebiegał wzdłuż murów przez bramę zamku niskiego, następną bramę -  zamku średniego i bramę w murze zamku górnego.
   Kolejny właściciel to okrutnik i awanturnik Konrad Zedlitz a zamek należał do niego od 1605 do 1632 roku.
  Podczas wojny trzydziestoletniej, przez pewien czas kwaterował tu książę Janusz Radziwiłł. Zamek w owym czasie był kilkakrotnie zdobywany zarówno przez wojska szwedzkie jak i cesarskie. Powojenny właściciel Adam von Kaulhaus pozostawił zamek w ruinie a sam wybudował pałac niedaleko ruin.
    W połowie XX wieku przeprowadzono prace konserwatorskie wieży a później zabezpieczono zamek jako tzw. trwałą ruinę. Ruiny otacza park założony przez Adama von Kaulhausa.