Środa Śląska

amek zbudowany został przed 1269 rokiem prawdopodobnie przez kasztelana Michała, syna Delabora z Niemczy na polecenie Piastów śląskich. Następnym kasztelanem na zamku był Stefan od 1277 roku.
   Budowę zamku rozpoczęto od zniwelowania terenu nawożąc glinę. Założono go na planie nieregularnego czworoboku z wieżą w południowo - zachodniej części dziedzińca. Rozmiary zamku nie były duże i wynosiły 32x30 m. Mury były bardzo grube od 220 - 250 cm. a ich wysokość sięgała do 9 metrów. Jako budulca użyto kamienia polnego i łamanego spajając to zaprawą wapienną. Wraz z murami powstała wieża cylindryczna o 10- metrowej średnicy lekko wysunięta przed lico murów. Dziedziniec był wybrukowany a znajdujące się tam budynki mieszkalne i gospodarcze były drewniane. Zamek otoczony był fosą a wjazd do niego prawdopodobnie był od strony wschodniej przez most zwodzony i bramę zamykaną broną.
   W końcu XIII wieku, połączono zamek z murami obronnymi miasta i zmusiło to kasztelana zamku do podwyższenia murów oraz dziedzińca warowni. W  XIV wieku wybudowano budynki murowane przy ścianie zachodniej i wschodniej.
   W 1327 roku właścicielem zamku jest rycerz Ticzco z Reideburga, który otrzymał budowlę w dożywocie od księcia wrocławskiego Henryka IV.
   Od 1335 roku zamek należy do królów czeskich i mieszkają na nim ustanowieni przez króla burgrabiowie a z czasem urzędnicy, którym zamek służył za mieszkanie.
   Później zamek przeszedł pod rządy rady miejskiej Wrocławia a ona ustanawiała swoich burgrabiów zarządzających warownią. Np. w 1444 roku urząd ten sprawował Leonard Azenheimer, ścięty na placu publicznym dwa lata później za gwałty i grabieże. 
   W 1514 roku zamek należał do rodziny von Sack, Piotra a następnie jego syna Bernarda. Wzmocnili oni i postawili nowe budynki stwarzając lepsze i wygodniejsze warunki mieszkaniowe.
   Rok 1567 to nowy właściciel Abraham Jorgen a od 1573 roku Antoni von Muhlheim. Za jego bytności zamek zmienił wygląd. Powstał nowy, trzykondygnacyjny, podpiwniczony budynek mieszkalny z okratowanymi na parterze oknami ( z tego budynku prawdopodobnie pochodzą fragmenty obramowań okiennych tkwiące w murze zamkowym). Był jeszcze dwukondygnacyjny budynek drewniany, w dolnych partiach częściowo murowany i podpiwniczony gdzie mieściła się kuchnia a wyżej biura. Naprzeciw niego stał niedokończony budynek murowany a na dziedzińcu znajdowała się głęboka studnia. Do ówczesnego zamku przylegał niewielki plac, od strony południowej, przy którym zbudowano stajnie na 12 koni i na wozy. Był także oddzielny budynek bramny z dwoma pomieszczeniami mieszkalnymi i stajnią na dwa konie. Odgrodzony był ten placyk od drugiego gdzie stała piekarnia i browar zamkowy. Do zamku, od strony wschodniej nalezał też ogród leżący wzdłuż muru miejskiego.
   Dość często zmieniali się mieszkańcy i właściciele zamku w Środzie. W XVII wieku przeszedł na własność miasta Wrocławia za sumę 20 000 florenów.
   W XVIII wieku nadchodzi kres jego świetności i zaczyna podupadać stając się niepotrzebną budowlą w mieście. Zostaje rozebrany w początku XIX wieku.
    Dzisiaj skromne resztki zamku zobaczyć można w przylegających do ceglanych murów obronnych miasta murach kamiennych od strony północnej i zachodniej.