Prochowice

amek wzniesiony został w 1422 roku, na lewym brzegu rzeki Kaczawy i pierwotnie otoczony był wodą.
   Założony na planie czworoboku, murowany posiadał czworoboczną, ponad trzydziestometrową wieżę obronną i budynek mieszkalny od strony północnej a od strony południowej bramę wjazdową poprzedzoną mostem nad fosą. Później ( koniec XV wieku) został otoczony murami obronnymi z bastejami i przebudowany. Przeróbek tych dokonywali ówcześni właściciele zamku a mianowicie Zedlitzowie, Oppersdorffowie czy rodzina Schoenaich.
  W latach 1548-1550 książę Fryderyk IV postanawia rozbudować zamek w stylu renesansowym. Prace nadzoruje Hans Lindner. Powstaje w tym okresie nowy budynek mieszkalny ( od strony wschodniej) , który połączony z kaplicą zamkową utworzył drugi, niewielki dziedziniec. Wjazd do niego prowadził przez umieszczoną w murze południowym ozdobną, bogato rzeźbioną bramę.
  Od 1580 - 1582 roku trwa drugi etap rozbudowy obiektu i w tym okresie zamek jest siedzibą książęcą.
   W 1658 roku, po zniszczeniach dokonanych przez Szwedów podczas wojny trzydziestoletniej zamek zostaje odbudowany z inicjatywy żony księcia legnickiego Ludwiki.
  Później budowla kilkakrotnie jest restaurowana (1835, 1905, 1960). Do dzisiaj zachowały się budynki zamku oraz wały z bastejami.