eogotycki zamek zbudowany został z inicjatywy Marianny Wilhelminy Orańskiej żony Albrechta IV Hohenzollerna. Początek budowy to rok 1838 a zakończenie 1872. Tak więc z racji wieku budowli możemy zakwalifikować ją do pałaców natomiast z wyglądu do zamków tak jak zamki-pałace w Mosznej, Kopicach czy Bulowicach.
   Zamek powstał na planie prostokąta a jako budulec użyto kamień i cegłę. Jest to czterokondygnacyjna budowla z wewnętrznym dziedzińcem ozdobionym arkadami. Pośrodku niego biegnie kryte przejście łączące dwa dłuższe skrzydła zamku. W narożnikach budynku znajdują się okrągłe wieże o wysokości około 34 metrów. Cały kompleks otoczony jest murem wzdłuż , którego stoją stajnie i wozownia. W narożniku muru usytuowano dwie, ośmiometrowe, cylindryczne wieże. Przed południowo - zachodnim skrzydłem znajduje się ogromny taras a pod nim otwarta, dziewięcioprzęsłowa hala. Wnętrze zamku liczy ponad sto pomieszczeń mieszkalnych a wszystko to lśniło od luksusu i zbytku. Wszędzie natrafiało się na rzeźby i obrazy, bogate meble i lampy a także zrobione ze złota przedmioty. Również w otaczającym zamek parku dużo było tarasów, fontann i pergoli oraz basen kąpielowy i mniejsze budowle ozdobne.
   Właścicielem zamku od 1873 roku był młodszy syn Marianny Wilhelminy - książę Albrecht, który otrzymał go w prezencie ślubnym. Podczas drugiej wojny światowej Niemcy na zamku składowali zrabowane w Europie dzieła sztuki i inne przedmioty. Po wyzwoleniu, czego nie zdążyli zabrać Niemcy padło łupem wojsk radzieckich a i polskie władze niezbyt troszczyły się o pozostawiony zamek.
   W latach dziewięćdziesiątych XX wieku zamek zakupiła Fundacja Śląska i do chwili obecnej jest jego właścicielem.