amek położony jest na wysokiej skale nad rzeką Bystrzycą. Pierwotnie stała tam warownia obronna księcia Bolesława Wysokiego, która czuwała nad bezpieczeństwem podróżnych jadących z Pragi do Świdnicy i Wrocławia. Bolko I Surowy tworząc rząd obronnych budowli strzegących  granic jego księstwa stawia zamek. Lecz dopiero jego wnuk Bolko II Mały rozbudowuje go. W tym okresie w skład warowni wchodziła: wieża obronna, dwie kamienne budowle będące pomieszczeniem dla załogi, wieża bramna, drewniane zabudowania gospodarcze oraz dziedziniec. Całość otoczona była murem obronnym.
    Po śmierci księcia a później jego żony Agnieszki, całe księstwo świdnicko - jaworskie przechodzi w ręce czeskich władców. Zostają oni właścicielami także zamków a te zazwyczaj oddają we władanie swoim rycerzom. Panem zamku zostaje rycerz Jerzy Puczek a następnie rodzina Czetryców. Ponieważ i Puczek i Czetrycowie trudnili się także rozbojem więc możemy śmiało powiedzieć, że przez prawie sto lat /od 1443 do 1535/ zamek był gniazdem rozbójniczym. W 1535 roku nowymi właścicielami zostali Hochbergowie ale po dziesięciu latach odstąpili , go na prośbę cesarza Ferdynanda Maciejowi z Łagowa. Przystępuje on do rozbudowy zamku w stylu renesansowym.
     Przebudowuje zamek gotycki i dostawia długie przedbramie z wieżą bramną i dziedzińcem, w tym czasie /lata 1545-67/ zwanym dolnym /dziś środkowym/. Powstają też mury otaczające zamek górny. Rok 1587 to dalsza modernizacja i rozbudowa prowadzona tym razem przez syna Macieja Jerzego, którego wspiera jego brat, biskup wrocławski Kacper. Powstaje wtedy następny dziedziniec /obecnie dolny/ otoczony murem obronnym, pięć bastei, brama mieszkalna i zabudowania gospodarcze. Wszędzie królują bogate wystroje rzeźbiarskie i architektoniczne / portal budynku przedbramia zaliczany jest do najładniejszych na Śląsku/.
      W czasie wojny 30-letniej zamek zdobyty zostaje przez Szwedów i częściowo zniszczony. W 1679 roku jego właścicielem jest Jerzy Eben, który nadmiernie obciążając chłopów różnymi powinnościami dworskimi doprowadza do ich buntu. Oblegają i szturmują oni warownię i dopiero pomoc wojska z pobliskiej Świdnicy zapobiegła zdobyciu zamku. Bunt został krwawo stłumiony.
    Od uderzenia pioruna w 1689 roku spłonęła wieża zamkowa i zamek powoli chyli się ku ruinie. Od 1774 roku na zamku mieszka już tylko służba. Piętnaście lat później zawaliła się ściana  wraz z zachodnim skrzydłem mieszkalnym w zamku górnym. Koniec XIX wieku i wiek XX to prace konserwatorskie mające na celu uratowanie budowli.
     Dzisiejszy zamek to:

• zamek górny - czterokondygnacjowy budynek mieszkalny w kształcie litery L , dziedziniec wewnętrzny wraz ze zbiornikiem na wodę. W budynku - komnaty z ciekawymi portalami renesansowymi oraz wejście na czworokątną wieżę /gotycką/ z nadbudową ośmioboczną, trzykondygnacjową / renesansową/. Wszystko zakończone ośmiobocznym szczytem otoczonym gankiem.
• zamek dolny - przedbramie, budynek bramny, dwa dziedzińce i przymurza. budynek bramny jest dwukondygnacjowy pokryty sgraffitami odnowionymi w 1904 r.

  W zamku obecnie mieści się muzeum.