|
|
Wieniawa.
W polu złotym żubrza
głowa czarna, z kołem złotym w nozdrzach. W klejnocie nad hełmem w koronie
pół ukoronowanego lwa złotego z mieczem. Według legendy herb ten
wywodzi się z Moraw. Morawskiemu księciu podczas polowania zastąpił drogę
żubr. Widząc to rycerz Łastek, słynący z olbrzymiej siły, pochycił zwierzę
za rogi i nie tylko je utrzymał, ale przebiwszy mu nozdrza kółkiem z dębowej
wici, przyprowadził księciu. Kiedy żubra wziął inny dworzanin, nie zdołał
go utrzymać. Wtedy Łastek doskoczył i jednym cięciem mieza uciął zwierzęciu
głowę. Za swój czyn dostał od władcy znaczny majątek i herb.
|
| Herbem tym, najbardziej rozpowszechnionym
na ziemi kaliskiej, krakowskiej, lubelskiej, poznańskiej i sandomierskiej,
posługiwały się następujące rodziny: Bambelski, Bedleński, Białozor, Blandowski,
Bodzęta, Bognarewicz, Bognarowicz, Bossuta, Brodnicki, Bronisz, Chabielski,
Chmielewski, Ciświcki, Czermiński, Denowski, Długosz, Długosze(o)wski,
Dziekanowski, Dzierzkowicz, Elgot, Gołuchowski, Gosławski, Goździkowski,
Grabowski, Hadziewicz, Hordziewicz, Hulewicz, Janwicz, Jundził, Kawęczyński,
Klimaszewski, Kołaczkowski, Kopsowicz, Kossowski, Kozinicki, Leszczyński,
Libiszewski, Libiszowski (Lubieszowski), Mankszyc, Manowski, Michałkowski,
Narkiewicz, Nieprowski, Obichowski, Pełka, Persztein, Pohl, Puchała, Rostkowski,
Ryło, Skrzetuski, Słabosz, Soczołowski, Spargalth, Srzednicki (Srednicki),
Strzembosz, Szczepanowski, Szymonkowski, Śleński, Ślesiński (Śleszyński),
Tszyrski, Twardawa, Węgierski, Wieniawski, Woyski, Woysławski, Zadorski,
Zebrowski, Zubrzycki. |
|
