Ryga
/niem. Ordensburg/

amek zbudowany został w latach 1497 - 1515 przez miasto Rygę dla zakonu krzyżackiego. Po przegranej pod Adazi bitwie mieszczanie zostali zmuszeni do wystawienia nowego zamku w miejscu wcześniej przez nich rozebranego. Tak więc na pozostałych fundamentach powstała nowa, kamienna budowla. Założenie miało kształt prostokąta, było trzykondygnacyjne, czteroskrzydłowe z wewnętrznym dziedzińcem (28x29 m.), posiadało w narożach dwie wysokie okrągłe wieże i dwie prostokątne, niższe usytuowane po przekątnej budynku. Nad rzeką znajdowało się tzw.gdanisko, do którego prowadził ganek wsparty na kilku podporach. Całość otaczał mur obronny. Pomieszczenia gospodarcze znajdowały się na parterze, pierwsze piętro służyło za mieszkanie, jadalnię, pokoje gościnne, na poddaszu była zbrojownia. Piwnice wykorzystywano jako magazyny. 
  Ówczesny inflandzki mistrz Zakonu, Wolter von Plettenberg przeniósł jednak swoją siedzibę do zamku w Wenden a tym samym zamek w Rydze został siedzibą komtura.
 Po rozwiązaniu Zakonu w 1566 roku jego dotychczasowy Mistrz  - Gotthar Kettler, stworzył Księstwo Kurlandii i Semigalii - będące lennem Rzeczypospolitej Obojga Narodów od roku 1569. Kettler na zamku przebywał do 1578 roku a później zamek był w rękach królewskich pełnomocników.
  W 1582 roku na zamku przebywał król Polski Stefan Batory.
  Od 1621 roku miasto wraz z zamkiem znajduje się w rękach szwedzkich i oni też przeprowadzają prace remontowe. Naprawiają wały a także stawiają dwa bastiony.
  W 1682 roku od wschodniej strony dobudowano zbrojownię oraz stajnie.
  Gdy ziemie przeszły pod panowanie Rosji na zamku miał swoją siedzibę gubernator prowincji. Nastąpiły wtedy czasy przebudowy starego zamku. przystosowywano pomieszczenia dla potrzeb cara i jego rodziny a także dla innych oficieli. Powstał nowy ogród (między zamkiem a fosą w miejscu bastionu), zmieniono fasadę, dobudowano pomieszczenia i w ten sposób zamek utracił swój pierwotny wygląd. Zamek był więc siedzibą władz i coraz więcej osób na nim przebywało i mieszkało.
  Za siedzibę gubernatora budowla służyła od 1795 do 1917 roku. Później przez rok stacjonowali tutaj Niemcy następnie bolszewicy i znowu Niemcy a od lipca 1919 roku przekazany został Łotwie. Miał w nim swoją siedzibę prezydent Łotwy.
  Po drugiej wojnie światowej zamek zaczął niszczeć lecz nadal mieściło się w nim muzeum. Dopiero w 1993 roku ponownie zamek został siedzibą głowy państwa.