amek zbudowany został prawdopodobnie z końcem XV wieku.
Nie bardzo wiadomo czy miasto powstało przy zamku czy zamek został
zbudowany jako obrona miasta. Po połączeniu Wielkiego Księstwa
Litewskiego i Królestwa Polskiego w 1569 roku (Unia lubelska) miasto
przeszło pod polskie panowanie i zostało własnością hetmana
wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego. Część historyków uważa, że
to Jan Zamoyski wybudował zamek natomiast część twierdzi, że tylko
rozbudował istniejącą już budowlę a miało to miejsce około 1600
roku kiedy to budowano umocnienia wokół miasta.
W 1642 roku zamek przechodzi w ręce Koniecpolskich a wnosi go w posagu
Joanna Barbara Zamoyska wychodząc za mąż za Aleksandra
Koniecpolskiego.
Podczas powstania Chmielnickiego w
1648 roku miasto wraz z zamkiem było w rękach kozaków. Jednakże w
1651 roku dwa pułki wojska polskiego pod dowództwem wojewody ruskiego
Jeremy Wiśniowieckiego i właściciela miasta chorążego konnego
Aleksandra Koniecpolskiego uderzyły na miasto a niespodziewany nocny
atak przyniósł zwycięstwo i zdobycie miasta oraz zamku.
W 1672 roku tak opisywał zamek
Ulryk von Werdum: "„jest nieduży (Jampol), okrążony wałami
z ziemi, posiada dobry zamek, w formie wydłużonego czworokąta, także
z wałami z ziemi i basztami na skrzydłach, także z palisadą i
otaczającym rowem”.
Wojna polsko – turecka
(1672-1676) i podpisany pokój w Żurawnie przekazywał te ziemie w ręce
tureckie aż do roku 1699 gdy po podpisaniu traktatu pokojowego w Karłowicach
wszystko powróciło do Polski. Zamek prawdopodobnie nie został
zniszczony.
W późniejszym okresie obronna rola
zamku zmalała. Nie wiadomo co się z nim działo w wiekach XVIII czy
XIX. Możliwe, że część została rozebrana a z pozostałej części
zbudowano inny budynek.
W "Słowniku geograficznym Królestwa
Polskiego" z 1882 roku jest informacja, że «Z dawnych
pamiątek pozostał tylko nad Dniestrem dom murowany bardzo stary, zwany
zamkiem, ściany którego dochodzą do 2 łokci szerokości (1m), około
tego domu mury i szczątki strzelnic». Również o zamku jest wzmianka
na francuskiej widokówce z 1914 roku.
