Wojnowice

amek zbudowany w 1351 roku przez rycerza Jana Skoppa wśród mokradeł pełnił funkcje obronne. Założony był na planie czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem, na którym znajduje się studnia z cembrowiną z piaskowca. Budowla była ceglana, mury obronne z blankami i gankiem, fosa oraz drewniany most zwodzony.
    Zamek, podobnie jak budynki w Wenecji, został postawiony na wodzie. Do tego celu zastosowano specjalną konstrukcję z pali dębowych, wypełnionych głazami i gliną.
   Budowla przez wszystkie wieki swego istnienia posiadała licznych właścicieli, którzy w większym lub mniejszym stopniu przyczynili się do jej dzisiejszego wyglądu. I tak w latach 1435 - 1511 właścicielami była rodzina von Krickow. Później Nicolaus von Schebitz (gruntowna przebudowa starego zamku). Następnie włodarzą posiadłością Bonerowie, ponownie rodzina von Schebitz i znowu Bonerowie. Pośród wielu innych właścicieli byli między innymi: rodzina von Sauerma, rodzina von Mudrach, rodzina von Maltzahn a ostatnią właścicielką zamku była Emma von Kramsta von Livonius (od 1940 roku).
  Do dziś z elementów obronnych przetrwała tylko fosa przy zamkowa, która szerokim łukiem okala całą budowlę. Nad portalem jedynego wejścia do zamku, znajdują się herby rodów, które wniosły największy wkład w rozbudowę zamku: Jakuba Bonera i Andreasa Hartwiga. Całość otacza park.
   W latach sześćdziesiątych XX wieku Stowarzyszenie Historyków Sztuki przywróciło budowli dawny wygląd i świetność.
  Obecnie jest to dom pracy twórczej dla środowisk artystycznych i naukowych Wrocławia i kraju.